Είμαστε λέμε τέλειοι! Νομίζουμε ότι είμαστε… Κανένας δεν είναι αστεράκι μου! Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε άλλοι. Το κάθε πλάσμα είναι μοναδικό στον κόσμο, διαφορετικό, όλοι είμαστε από αυτό το διαφορετικό πλασμένοι. Αυτό που μας αλλάζει, είναι η αγάπη. Και εκεί ακόμα αγαπάμε διαφορετικά. Αγαπάμε τόσο όσο μπορούμε. Όσο αντέχει η ψυχή μας και ξαφνικά εισβάλει ο πρίγκιπας που σου φαίνεται ομορφότερος όλων. Αυτός που πραγματικά θα σε πάρει και θα σε ταξιδέψει στα μονοπάτια της αγάπης, στην ευτυχία, στους υπέρλαμπρους ναούς των υποσχέσεων, στη λίμνη των δεσμεύσεων, στην ηδονή που κρύβεται τις νύχτες πίσω από το ολόγιομο φεγγάρι.

Είναι η αγάπη αυτή που καρτερείς με αγωνία να φανεί για σένα. Ένα φωτεινό αστέρι θα πέσει στο μαξιλάρι σου και θα σε ξυπνήσει με ένα φιλί απαλό, μοναδικό. Δύο χείλη που απρόσμενα θα σε ξαφνιάσουν και θα κλείσεις ξανά τα μάτια να πιστέψεις καλύτερα πως είναι όνειρο. Ευαίσθητες ψυχές που απαρνιούνται τα πάντα γύρω τους. Θέλεις να κρατήσεις το αστέρι σου παντοτινά. Να διώξεις την αβεβαιότητα από την άδειά σου ψυχή, να σβήσεις με το σφουγγάρι τον μαυροπίνακα που γράφει μοναξιά και να προσθέσεις όνειρα. Να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε πλήγωσε και τα σημάδια να γίνουν λουλούδια και φεγγάρια. Μικρά, ταπεινά φεγγάρια, που θα φωτίζουν κάθε σου βήμα, χωρίς θλίψη χωρίς αδιάφορα συναισθήματα και περαστικά χτυπήματα στην πόρτα σου.

Μέσα από μία ματιά αντιλαμβάνεσαι πόση δίψα νιώθεις για αγάπη. Μια αγάπη γεμάτη χρώματα, γεμάτη καμώματα! Δεν θα χαραμίσουμε άλλα μίζερα δοσίματα πουθενά. Όταν λες το όνομά μου εγώ πετάω στον ουρανό, φωνάζω τα αστέρια, τους γαλαξίες, τα ουράνια σώματα και διηγούμαι την αγάπη σου! Έπειτα γυρίζω πάλι στο κρεβάτι, αθόρυβα μη σε ξυπνήσω αστέρι μου! Οι τοίχοι μας χαμογελούν, συνωμοτούν στον έρωτά μας, την αγάπη μας. Σου δίνω την καρδιά μου ακόμα και αν δεν μπορώ να αναπνεύσω χωρίς αυτήν. Στη δίνω ολοκληρωτικά.