Κατηγορία: – Λένα Χρυσάφη –

Γνωρίζεις για μένα. Έχεις ακούσει το όνομά μου, ίσως έχεις ακούσει και κάποιες κοινές μας ιστορίες απ’ το παρελθόν. Ίσως έκανες πως χαμογέλασες, ίσως ρώτησες για να μάθεις λεπτομέρειες ή ίσως απλά έκλεισες τ’ αυτιά και προσπάθησες να ξεχάσεις ό,τι μ’ αφορά. Ίσως έχεις δει φωτογραφίες μου μαζί του από το τότε, από ένα τότε…

Είσαι από αυτούς που αγαπάς με όλο σου το είναι; Που τα δίνεις όλα διπλά και τριπλά; Που σκέφτεσαι τον άλλον πιο πολύ από τον εαυτό σου; Ε τότε την πάτησες, γιατί στην αρχή όλα είναι εντάξει, όλα είναι ωραία, όμως μετά από καιρό όταν έχουν κουραστεί τα μυαλά σου, όταν έχουν γίνει τα νεύρα…

Σαν να ένιωσα τους χτύπους της καρδιάς μου να σταματούν και την αναπνοή μου να κόβεται απότομα. Κι έφτανε μόνο να δω την οθόνη του κινητού μου ν’ αναβοσβήνει και τον αριθμό σου να χορεύει κοιτώντας με θαρρείς κοροϊδευτικά. Έπιασα το τηλέφωνο στα χέρια μου και προσπάθησα να το συνειδητοποιήσω. Εσύ, τόσο καιρό μετά! Ακούμπησα…

Δεν ήρθα για να σου πάρω, στο έλεγε κάθε μου πράξη. Δεν ήρθα για να σου κλέψω, στο έλεγε κάθε μου βλέμμα. Ψυχή ήρθα να σου δώσω, χρώματα να σε γεμίσω, φως να σου χαρίσω. Τι ένιωσες; Τι κατάλαβες; Τι συνειδητοποίησες; Ποιος ξέρει… Γκρέμισα τα τείχη μου, χαλάρωσα τις άμυνές μου, κατέβασα τα όπλα μου…

Τι χρειάζονται οι συγγνώμες πριν το αντίο; Τι χρειάζονται τα λόγια παρηγοριάς και τα θλιμμένα βλέμματα; Δεν πρόκειται να κάνω χρήση του πόνου μου, για να κερδίσω χρόνο κοντά σου. Ούτε μπορώ, ούτε και θέλω να σε κρατήσω, αφού δεν θέλεις να μείνεις. Μη με ρωτάς τι νιώθω, πώς αισθάνομαι κι αν πονάω. Αποφάσισες. Πράξε. Δεν…

Σε θέλω! Όταν τα μάτια μου βυθίζονται στα δικά σου, όταν μ’ αγκαλιάζεις κι η θέρμη του κορμιού σου ζεσταίνει την καρδιά μου, όταν μου χαμογελάς και γεμίζει χρώματα η ψυχή μου, σε θέλω! Μη με ρωτάς το γιατί, ακόμη ψάχνω κι εγώ να το βρω. Ακόμη δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μ’ έκανε…