Κατηγορία: – Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη –

Όταν ξεκινάς, περπατάς ανάλαφρα. Δεν έχεις κάτι να περιμένεις, δεν προσδοκάς κάτι συγκεκριμένο. Ειδικά μετά τις τόσες χαρακιές που σου έχουν αφήσει τα βιώματά σου, πλέον λες ‘ό,τι βγει’. Δεν αναμένεις κάτι συγκεκριμένο. Και αυτό σε καθιστά κυρίαρχη των επιλογών σου. Αργά και σταθερά προχωράς σαν σε αναγνωριστική πτήση. Εξερευνείς το έδαφος. Παρατηρείς ακόμα και…

Θυμάσαι ποια ήταν εκείνη η στιγμή που άλλαξε τη ζωή σου; Τα λόγια που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία σου; Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως αναλαμπή να σε καθοδηγήσει προς μια απόφαση που αποδείχτηκε σημαδιακή;Συνήθως είναι κάτι μικρό. Στις λεπτομέρειες εξάλλου κρύβονται όλα. Κι αυτές μας σημαδεύουν. Κι έρχεται από μια πηγή που δεν περιμένεις…

Απλά το ξέρεις. Απ’ την πρώτη στιγμή το νιώθεις. Το αισθάνεσαι να σου διαπερνά κάθε σημείο του κορμιού σου. Να εισρέει στο αίμα σου σαν να έχει γίνει αναπόσπαστο πλέον κομμάτι σου. Το ξέρεις ανεπαίσθητα και ολοκληρωτικά όταν μια στιγμή έχει αλλάξει τη ζωή σου. Χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις – πώς και γιατί…

Ξέρεις γιατί λένε ότι τα τυχαία είναι και τα πιο ωραία; Γιατί δεν περιμένεις κάτι από αυτά. Δεν τα έχεις φορτώσει με προσδοκίες, με θέλω, πρέπει, φαντασιώσεις και ελπίδες. Και απλά τα αφήνεις – και τους επιτρέπεις – να συμβούν.Στα τυχαία αφήνεσαι να σε συνεπάρει το συναίσθημα που σου δημιουργείται εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Και…

“Σε λίγο…”, πόσο συχνά το ξεστομίζουμε; Αύτη την ένδειξη αναβλητικότητας που έχει πλέον γίνει κομμάτι μας.Πόσο εύκολα το λέμε, λες και εξουσιάζουμε το χρόνο… Σάμπως και μπορούμε να τον ελέγξουμε.“Σε λίγο…” θα το κάνουμε, θα πάμε, θα ξεκινήσουμε, θα… θα… θα… Μα το σε λίγο δεν έρχεται και σχεδόν τίποτα δεν γίνεται. Γιατί όλο το…

Μην το πιέζεις. Θα το ξέρεις. Θα το ξέρεις όταν σε θέλει, όταν ενδιαφέρεται, όταν περνάει καλά. Θα στο δείχνει. Θα το βλέπεις στο χαμόγελο που μοιράζεται μαζί σου. Αυτό που δημιουργείται μόλις σε βλέπει. Θα το προδίδει η λάμψη των ματιών μόλις φωτίζονται με την αντανάκλασή σου. Θα το νιώθεις στην αύρα που σας…

Πόσες φορές σου έχει τύχει; Να παρασυρθείς τόσο από τον ενθουσιασμό μιας καλής πρώτης εντύπωσης, που να πιστεύεις ακράδαντα πως οι άνθρωποι που γνωρίζεις είναι τόσο όμορφοι όσο η αρχική τους χειραψία; Πόσο γρήγορα αντιστρέφεται αυτή η πεποίθηση;Και πόσο πονάει μια ανεκπλήρωτη προσδοκία; Αλήθεια, πόσο θόρυβο κάνει ένας άνθρωπος όταν πέφτει από το βάθρο που…

Οτιδήποτε καινούργιο αρχίζει, έχει την αίσθηση του ωραίου, ακριβώς γιατί το νέο πάντα φέρνει έναν ενθουσιασμό και μια αισιοδοξία. Σε γεμίζει χαρά, γιατί παρόλο που δεν ξέρεις τι σε περιμένει, για κάποιο λόγο σε κυριεύει η θετικότητα του ‘όλα θα πάνε καλά’ και του ‘αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά και καλύτερα’. Θέλουμε πολύ να…

Είναι τρία γράμματα που συχνά θέλουν τόλμη να ειπωθούν. Το “όχι” σε κάποιους βγαίνει εύκολα, χωρίς κανένα δισταγμό ή τύψεις. Σε άλλους, δύσκολα αρθρώνεται. Γιατί ένα “όχι” εμπεριέχει όλες τις ευκαιρίες που ενδεχομένως δραπετεύουν μαζί με το ξεστόμισμα της άρνησης αυτής. Προκαλεί μετέπειτα αναρωτήσεις με πολλά “αν”. Και πολλές φορές συνοδεύεται από ενοχές – για…

Οι Γάλλοι το λένε «το πνεύμα της σκάλας» (l’esprit du escalier). Σημαίνει “η καθυστερημένη αντίδραση”. Είναι όλα αυτά που σε κατακλύζουν σαν χείμαρρος αφού έχει επέλθει ένα συμβάν. Γιατί όταν ήσουν μέσα σε εκείνη τη στιγμή, για κάποιο λόγο είχες παγώσει – ίσως λόγω συναισθηματικής φόρτισης το μυαλό να μην μπορούσε να ξεθολώσει για να …

Περίμενα πολύ. Ανέμενα πολλά. Μα όταν (δεν) ήρθαν, απογοητεύτηκα εξίσου πολύ. Έχουν δίκιο τελικά που μας λένε να μην έχουμε προσδοκίες. Όσο λιγότερα περιμένεις, τόσο περισσότερο εκτιμάς αυτά που έρχονται.Περίμενα όμως. Περίμενα εσένα. Γιατί ήθελα να μου αποδείξεις για μια φορά, πως ήσουν αυτός που φανταζόμουν. Πως θα δρούσες όπως θα έκανα κι εγώ. Μα…