Στο μυαλό μου τα είχα όλα σε τάξη. Κάθε μου ενέργεια ήταν αποτέλεσμα οργάνωσης και προγραμματισμού. Ο έλεγχος για το κάθε τι, με βοηθούσε ν’ αποφύγω ανεπιθύμητες καταστάσεις. Υποστήριζα διαρκώς πως ήξερα τι θέλω και πώς να το πετύχω. Η ζωή μου ήταν τόσο προβλέψιμη, αφού δεν άφηνα περιθώρια στο οτιδήποτε να ταράξει την ηρεμία μου.
Δεν περίμενα ποτέ μου, πως κάποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει όσα είχα παλέψει από καιρό να χτίσω. Δεν περίμενα ποτέ μου, πως κάποιος θα μπορούσε να ανατρέψει όλες μου τις ισορροπίες. Και τότε βρέθηκες μπροστά μου, εσύ. Εσύ που αναπάντεχα άλλαξες τα σχέδιά μου, εσύ που με έκανες αδύναμη να ελέγξω τις κινήσεις μου, σαν το ψάρι έξω από τη γυάλα. Ένα πρωτόγνωρο, μα συνάμα όμορφο συναίσθημα με περιέλουσε. Ήρθες και έδωσες χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή μου.
Εξαιτίας σου γνώρισα έναν άλλο μου εαυτό, κρυμμένο βαθιά, που δεν γνώριζα καν πως υπάρχει. Εξαιτίας σου ένιωσα συναισθήματα πρωτόγνωρα, που δεν φανταζόμουν καν πως μπορούσα να νιώσω. Εξαιτίας σου αισθάνθηκα τον αληθινό έρωτα… Όταν σε κοιτώ, βλέπω ένα άλλο μου εγώ, ένα εγώ που δεν τολμούσα να σκεφτώ. Έβγαλες στο φως αθέατες πλευρές μου, γεμάτες εκπλήξεις. Τώρα πια βλέπω καθαρά, γιατί με βλέπω μέσα από τα μάτια τα δικά σου!
Σοφία Β.