Απ’ την πρώτη στιγμή που σ’ αντίκρισα, ένιωσα πως ήσουν το πιο όμορφο, το πιο γλυκό πλάσμα του κόσμου! Σε κοίταζα κι έβλεπα ένα μικρό θαύμα να κουλουριάζεται στο στήθος μου… Πέρασα βράδια ολόκληρα άυπνη στο πλάι σου γιατί πονούσες, γιατί ήθελες να μείνεις ξύπνια λίγο ακόμη… γιατί έτσι γούσταρες! Ατίθαση από μικρή! Από μικρή, εγωίστρια, πεισματάρα κι ανεξάρτητη… μα συνάμα τόσο γλυκιά, τρυφερή, πονόψυχη και χαδιάρα! Η μικρή μου πριγκίπισσα!
Δεν σου κρύβω πως τρέμω στη σκέψη πως θα έρθει η ώρα του πρώτου σου ραντεβού, τρέμω στη σκέψη πως θα έρθει η στιγμή που θα σε δω να κλαις για κάποιον έρωτα, τρέμω πως θα βρεθεί κάποιος να σε πληγώσει… Δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα απογοητευτείς, πως θα πονέσεις… Ξέρω πως όλα αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού που λέγεται ζωή, πως όλοι τα περάσαμε, αλλά εσύ… εσύ είσαι το εύθραυστο μικρό μου κοριτσάκι…
Μη φοβάσαι! Δεν ονειρεύομαι να γίνεις μια υπεροπτική, αδύναμη, μη μου άπτου ψηλομύτα! Δεν θέλω αυτό για σένα! Αυτό που θέλω είναι να εξελιχθείς σε μια έξυπνη, δυναμική γυναίκα! Μια γυναίκα που δεν θα χρειάζεται κανέναν να την κρατάει όρθια! Θέλω να καταφέρεις να πετύχεις ό,τι ονειρεύεσαι με τις δικές σου δυνάμεις! Θέλω να καταφέρεις να κατακτήσεις τα όνειρά σου! Να κάνεις πραγματικότητα ό,τι σε κάνει ευτυχισμένη! Να γίνεις ένας καλόψυχος, δοτικός άνθρωπος με υψηλά ιδανικά!
Φοβάμαι μη μου πληγωθείς, ναι… αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μάθεις και θα σ’ αφήσω να κάνεις τις επιλογές σου, να κάνεις τα λάθη σου και να διδαχθείς απ’ αυτά.. Δεν πρόκειται ποτέ να σταθώ μπροστά σου, αλλά δίπλα σου… στην αρχή… πίσω σου… στη συνέχεια… Θέλω να χτίσεις λιθαράκι λιθαράκι τη δική σου ζωή και σου υπόσχομαι πως θα είμαι πάντα εκεί να σκουπίζω τα γόνατά σου κάθε φορά που θα πέφτεις, μέχρι να σηκωθείς και πάλι… για όσο με χρειάζεσαι…
Και να θυμάσαι… όσο χρονών κι αν γίνεις… πάντα θα είσαι η μικρή μου πριγκίπισσα! Σ’ αγαπώ μέχρι τον ουρανό και πάλι πίσω!
Κική Γιοβανοπούλου