Ξαφνικά ένιωσα ένα συναίσθημα απογοήτευσης να διαπερνά το σώμα μου και να κυριαρχεί την καρδιά μου, που με έβγαλες τόσο εύκολα από τη ζωή σου. Δεν το περίμενα, ειδικά από εσένα. Τότε ο χρόνος μου έκανε ένα δώρο, σταμάτησε για να ηρεμήσει και να γιατρέψει την πονεμένη μου καρδιά. Να της δώσει ελπίδα να ανακάμψει από σένα. Θυμάμαι, όταν σε γνώρισα είπες, ότι ήμουν ο πίνακάς σου και εσύ ο ζωγράφος και με το πινέλο της ζωής, θα μου έδινες το χρώμα της αγάπης, και σε πίστεψα. Κάτω από τον έναστρό μου ουρανό, η πυξίδα της αγάπης, έψαχνε αυτόν, που θα με έκανε ευτυχισμένη και διάλεξε εσένα.