Αν με δεις τυχαία, θ’ αναρωτηθείς… “Μα τι χαρούμενος άνθρωπος είναι τούτος; Προβλήματα δεν έχει;”. Πώς να ξέρει ο καθείς τον πόνο που με κέρασες κι επιμένεις να το κάνεις κάθε μέρα; Δείχνω ψύχραιμη, πως δεν μου καίγεται καρφί κι όμως μέσα μου χίλιες βελόνες με κεντάνε… Νιώθω τόσο αδύναμη, όπως όταν ήμουν μικρό παιδί κι έτρεχα να κρυφτώ απ’ τις σκιές και τα φαντάσματα κάτω απ’ το σεντόνι μου, λες και θα μ’ έσωζε. Πόσο αδύναμη νιώθω Θεέ μου, απέναντι σ’ αυτή την πάλη!