Φορές αναρωτιέμαι αν αγαπήθηκα έστω λίγο. Μιλώ για την αγάπη την απόλυτη, εκείνη που σε κάνει να πιστέψεις πως μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο όλο! Υπάρχει άραγε ή είναι μια ιδανική εικόνα που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας, ανάλογα την συναισθηματική μας κατάσταση;

Σε μια σχέση λένε, ένας από τους δυο αγαπάει πιο πολύ. Πώς μετριέται αλήθεια το μέγεθος των αισθημάτων; Αν λες σε κάποιον “σ ‘αγαπώ” κάθε ημέρα, αν τον φροντίζεις, αν του φέρεσαι όμορφα; Ποιο το μέτρο σε όλα τα παραπάνω και πώς ορίζεται η αγάπη των ανθρώπων; Μπορεί κάποιος να σε ποθεί, χωρίς να σε αγαπάει; Μπορεί κάποιος να σ’ αγαπάει, χωρίς να σε φροντίζει ή το αντίθετο; Υπάρχει πόθος, χωρίς πάθος;

Υπάρχει όμως και εκείνη η αγάπη η τίμια, που ίσως δεν θα ειπωθεί, δεν θα την διαβάσεις σε κανένα βιβλίο, δεν θα την δεις σε καμία ταινία, αλλά θα την νιώσεις στην ζωή σου. Η καθημερινή αγάπη των αντρών!

Οι άντρες όταν αγαπούν, στο δείχνουν με όποιο τρόπο τους εκφράζει περισσότερο. Σου αφιερώνουν ένα τραγούδι, το τραγουδούν κοιτώντας με νόημα, κάνουν μια δουλειά που απεχθάνεσαι να κάνεις, σηκώνουν τις σακούλες από τα ψώνια, «ρίχνουν» μια ματιά στο αυτοκίνητο, σε παίρνουν μια τεράστια ζεστή αγκαλιά, από εκείνες που χάνεσαι μέσα τους!

Νομίζω πως οι άντρες έχουν περισσότερη θερμότητα στα σώματα τους έτσι ώστε να δίνουν και σε εμάς όταν την χρειαζόμαστε! Είναι τόσο γλυκούληδες κάποιες… πολλές φορές και δεν λένε τίποτα όταν ακουμπάς τα παγωμένα πόδια σου πάνω στα τριχωτά δικά τους. Ξαφνιάζονται, διαμαρτύρονται με το βλέμμα, αλλά μας δέχονται και μοιράζονται την ζέστη τους. Εκείνοι μοιράζονται πιο εύκολα από εμάς, είναι γεγονός. Αφήνονται να τους τα πάρεις όλα, πουκάμισα, Τ- Shirts, καρδιά, γλυκά, μυαλό, πατατάκια, ακόμα και να απλωθείς στο κρεβάτι, στριμώχνοντάς τους στην άκρη. Δεν θα πουν λέξη. Θα το θεωρήσουν σαν ακόμα μια κίνηση που επιβεβαιώνει την αγάπη τους!