Κι ύστερα ήρθε η σιωπή, η αποξένωση. Η μη αναγνωρισιμότητα των δύο αυτών χαρακτήρων. Η σιωπή που δήλωσε το τέλος.
Το τέλος είναι οριστικό. Είναι;
Για να το πεις πρέπει να το νιώθεις. Πρέπει να σκοτώσεις μέσα σου ότι θυμίζει εκείνο το πρόσωπο που αγάπησες. Πρέπει να φτάσεις πάτο.
Να πέσεις για να δεχτείς την πτώση σου. Να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να αδειάσει από συναισθήματα. Να του δώσεις το έναυσμα να σηκωθεί γεμίζοντας με νέα συναισθήματα.
Η σιωπή ορίζει λοιπόν το τέλος; Όχι η σιωπή είναι μια παύση πριν την μεγάλη έκρηξη.
Χρυσάνθη Σ.