Κανείς δεν αμφιβάλει για την καταστροφική πορεία του ιού. Για τους εκατοντάδες συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, για εκείνους που ταλαιπωρήθηκαν βιώνοντας τον, αλλά και για όλους εκείνους που άλλαξαν τη ζωή τους, προσαρμόζοντάς την στα νέα δεδομένα της εποχής. Ατενίζοντας όμως όλα όσα έχουν μέχρι τώρα περατωθεί, μπορούμε να ανακαλύψουμε τις πτυχές εκείνες που είχαν θετική επίδραση σε εμάς τους ίδιους και συντέλεσαν στο να δούμε από άλλη οπτική γωνία τη ζωή μας.
Μάθαμε να εκτιμούμε τους ανθρώπους μας. Τους ανθρώπους που απαρτίζουν την οικογένεια, τους λίγους και καλούς φίλους, τους εκλεκτούς συγγενείς. Νιώσαμε έντονα την έλλειψή τους, στερηθήκαμε την αγκαλιά, το φιλί και το χάδι τους, αλλά συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύτιμοι μας είναι και επιπλέον επιδιώξαμε και καταφέραμε με διάφορους τρόπους να τους δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας και να εισπράξουμε αντίστοιχα τη δική τους.
Μάθαμε να εκτιμούμε όλα όσα έχουμε. Ναι, είδαμε στην πράξη και αντιληφθήκαμε την αξία της υγείας, την αξία της εργασίας, την αξία της ελευθερίας. Καταλάβαμε ότι τελικά τίποτα δεν είναι δεδομένο και θα πρέπει να ζούμε στο έπακρο την κάθε μας στιγμή, σαν να είναι η τελευταία.
Βάλαμε στη ζωή μας την άθληση, ενισχύοντας ευεργετικά τον τρόπο ζωής και ευεξίας μας. Αρχίσαμε να απολαμβάνουμε μακρινούς περιπάτους, να κάνουμε ποδήλατο ή να τρέχουμε, να παρατηρούμε τη φύση και να νιώθουμε όμορφα και χαρούμενα μετά από μια βόλτα, ακόμα κι αν αυτή γινόταν χωρίς παρέα, γιατί είχαμε αποβάλλει το άγχος, είχε καθαρίσει το μυαλό μας και έτσι απλά, είχαμε συμβάλλει στην αυτοβελτίωση της υγείας μας.
Μάθαμε να προσαρμοζόμαστε σε νέες, διαφορετικές συνθήκες. Γίναμε ευέλικτοι σε νέα δεδομένα, εργαστήκαμε από το σπίτι, μάθαμε να χειριζόμαστε προγράμματα επικοινωνίας σε πολύ λίγο χρόνο, μάθαμε να σεβόμαστε τις ανάγκες των άλλων που μένουν μαζί μας και διασκεδάσαμε με παζλ, επιτραπέζια παιχνίδια και καραόκε, ήρθαμε κοντά με τα παιδιά μας και μοιραστήκαμε πολύτιμες αναμνήσεις. Ανακαλύψαμε την ευεργετική δράση του διαβάσματος με τη συντροφιά ενός βιβλίου, την χαλάρωση που μας προσφέρει η μουσική και την πληθώρα ομιλιών, σεμιναρίων, πληροφοριών και δωρεάν εκμαθήσεων που υπάρχουν στο διαδίκτυο και μπορούν να μας φανούν χρήσιμα.
Τέλος, θεωρώ ότι πολλοί από εμάς συμφιλιώθηκαν έστω και στο ελάχιστο, με το ενδεχόμενο της απώλειας και του θανάτου. Μπορεί να ακούγεται πεσιμιστικό, μα ο θάνατος μας αφορά όλους. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας αυτήν την εξέλιξη, συγχωρούμε και εκτιμάμε με μεγαλύτερη ευκολία και συνειδητοποιούμε τη φθορά της φύσης μας. Αγαπάμε με πάθος, εκφράζουμε τα συναισθήματά μας και εκδηλώνουμε τις επιθυμίες μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι η πανδημία μας έχει κουράσει, αλλά πιστεύω ότι είμαστε στα απόνερά της… Εξοπλιστείτε με δύναμη, κουράγιο, αισιοδοξία και οραματιστείτε τις καλύτερες μέρες που βρίσκονται προ των πυλών!
Της Κατερίνας Σιδέρη