Είναι κι αυτοί οι μπαμπάδες που δεν ζουν με τα παιδιά τους, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες καθημερινά μέχρι να έρθει η ώρα να τα δουν για λίγες ώρες, για λίγες μέρες της εβδομάδας… Είμαι υπέρ στο να έχει την επιμέλεια η μητέρα, αλλά το βασικό είναι η καλή συνεργασία / συνεννόηση των δύο γονιών! Αν οι χωρισμένοι γίνεις λειτουργούν υπέρ του συμφέροντος του παιδιού, τότε μπορούμε να πούμε πως έχει βρεθεί η χρυσή τομή, τα πράγματα όμως δεν είναι πάντα έτσι, δυστυχώς… Πολλές φορές υπάρχει μια μορφή εκδικητικότητας ανάμεσα στο πρώην ζευγάρι και ένας αθέμιτος ανταγωνισμός στο ποιος προσφέρει τα πιο πολλά! Αυτό δεν ωφελεί κανέναν και πιο πολύ το παιδί (ή τα παιδιά). Θέλω να πιστεύω πως κάθε πατέρας νιώθει και θέλει να προσφέρει για το παιδί του, θέλω να πιστεύω πως καθημερινά δίνει αγώνα ώστε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό όταν βλέπει το παιδί του, να το ευχαριστήσει, να το χαρεί όσο πιο πολύ μπορεί, σταματώντας το χρόνο σε εισαγωγικά και ζώντας το κάθε λεπτό που περνάει μαζί του!
Αυτή είναι η ματιά ενός πατέρα που είναι μόνος, όταν είναι με το παιδί του σταματά τα πάντα, του αφοσιώνεται, γίνεται και αυτός παιδί, παίζει μαζί του και το παιδί νιώθει καλά, ασφάλεια και πατρική στοργή! Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την αγωνία του πατέρα όταν πάει να δει το παιδί του. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την λαχτάρα που νιώθει όταν πλησιάζει η ώρα να το δει! Το συναίσθημα είναι μοναδικό, ξεχωριστό! Αυτό που πάντα πρέπει να θυμόμαστε είναι πως χωρίζουμε σαν ζευγάρι, αλλά πάντα παραμένουμε γονείς! Για τα παιδιά μας!
Men’s View – Φώτης Κωστακιώτης