Νοσταλγία που με πιάνει σε κάτι απλές κατά τ’ άλλα μέρες… Πρωταπριλιά των σχολικών μου χρόνων. Το εθιμοτυπικό της φάρσας και να ξεγελάσεις τον άλλον, σ’ όλο του το μεγαλείο!

-Η ποδιά σου σκίστηκε!
-Έχεις ένα ζουζούνι στα μαλλιά!
-Σήμερα δεν γράφουμε διαγώνισμα!
-Ο Γιώργος θέλει να τα φτιάξετε!

Γελάω μόνη μου! Πού ‘ναι αυτές οι στιγμές; Φωλιάζουν για πάντα μέσα μου. Κι ανασύρονται σε κάτι δύσκολους καιρούς.

Το χιούμορ σώζει! Η σάτιρα απ’ τους προγόνους, μας βοηθά να επιβιώσουμε μέχρι και σήμερα. Έτσι κι αλλιώς για κάποιους ξημερώνει το “Πώς να κοροϊδέψω τους γύρω μου”, κάθε μέρα.

Καλή Πρωταπριλιά! Το νου σας, μην σας γελάσουν…

Της Στέλλας Σωτήρκου