Είναι δεδομένο πως οι στιγμές που ζούμε, είναι πρωτόγνωρες για όλους. Είναι στιγμές που θα διδάσκονται στους μαθητές του μέλλοντος στο μάθημα της Ιστορίας, γιατί τα γεγονότα που βιώνουμε σήμερα, είναι απ’ αυτά που καταγράφονται στην παγκόσμια κι εθνική μας ιστορία. Το θέμα είναι, με τι χρώμα θα είναι γραμμένα αυτά τα γεγονότα, γιατί σ’ ένα βαθμό είναι ακόμη στο χέρι μας…
Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, είναι Τρίτη 17/3/2020 και η ώρα είναι 13:00′. Ο λόγος που το αναφέρω, είναι πως οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες, τόσο τρομαχτικά γρήγορες, που κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη ώρα και ποιες νέες στατιστικές θα έρθουν να μαυρίσουν κι άλλο την ψυχή μας. Τη στιγμή αυτή, η χώρα μας μετρά ήδη 4 νεκρούς κι εκατοντάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα, θετικά στον ιό Covid-19. Με κρατική απόφαση, έχουν ήδη κλείσει όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι εκκλησίες και πολλά καταστήματα σε όλη τη χώρα και σύντομα περιμένουμε το κλείσιμο αρκετών ακόμη. Τη στιγμή αυτή, οι τηλεοπτικοί σταθμοί μεταδίδουν στο σύνολό τους, εκπομπές σχετικές με το θέμα του κορονοϊού κι επαναλαμβάνουν συμβουλές προς όλους μας, με στόχο την μικρότερη εξάπλωση του ιού, συμβουλές για να καταφέρουμε ως χώρα, τον μικρότερο δυνατό αριθμό θανάτων απ’ αυτή την αόρατη απειλή. “Μένουμε σπίτι” η βασικότερη συμβουλή όλων.
“Μένουμε σπίτι” για να μειώσουμε όσο το δυνατόν την διασπορά του ιού. “Μένουμε σπίτι” για να σπάσουμε την αλυσίδα μετάδοσης. “Μένουμε σπίτι”, μια συμβουλή που δεν πήραν όλοι στα σοβαρά απ’ την αρχή και παρά το πρωτοφανές κλείσιμο των καταστημάτων και των σχολείων, αποφάσισαν να δείξουν πόσο “ατρόμητοι” και “μάγκες” είναι, ακολουθώντας μάλλον ένα καινούριο δόγμα, το δόγμα των ηλιθίων! Αυτών των ηλιθίων, που αποφάσισαν να ρισκάρουν τη ζωή των συνανθρώπων τους. Της δικής τους μαμάς, του δικού μου πατέρα, της δικιάς σου γιαγιάς. Εύχομαι όταν συνειδητοποιήσουν πως όλο αυτό δεν είναι κάποιου είδους αστείο, να μην είναι ήδη πολύ αργά κι η εξωπραγματική ηλιθιότητά τους, να μην αποβεί μοιραία για κάποιους άλλους.
Είναι δεδομένο πως οι στιγμές που ζούμε, είναι πρωτόγνωρες για όλους. Κλειστά σχολεία, κλειστά μαγαζιά, άνθρωποι που ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ, φορώντας μάσκες και γάντια… Εικόνες που όλοι ευχόμαστε να γίνουν γρήγορα παρελθόν κι ελπίζουμε στην σύντομη επαναφορά στην πρότερη καθημερινότητά μας.
Οι στιγμές που ζούμε είναι πρωτόγνωρες και είναι στο χέρι μας να μην γραφτούν στα βιβλία της ιστορίας με μελανά γράμματα. “Μένουμε σπίτι” για να μπορούμε όλοι να έχουμε τους ανθρώπους μας κοντά μας και για τα επόμενα χρόνια. “Μένουμε σπίτι” για να προστατεύσουμε αυτούς που αγαπάμε. “Μένουμε σπίτι” για να μην διακινδυνεύσουμε τη ζωή των συνανθρώπων μας. “Μένουμε σπίτι” για να λέμε αργότερα, πως όλο αυτό ήταν μια μπόρα κι όχι κατακλυσμός…
Στην γειτονική μας Ιταλία, θρηνούν εκατοντάδες νεκρούς. Άνθρωποι πέθαιναν και παρακαλούσαν τους γιατρούς να τους επιτρέψουν μια βιντεοκλήση με την οικογένειά τους, για να αποχαιρετήσουν τους οικείους τους. Πόσο φριχτό! Γιατροί ομολόγησαν πως έπρεπε να επιλέξουν ποιους θα σώσουν, γιατί ήταν αδύνατον να τους σώσουν όλους! Πόσο τραγικό!
Μα πραγματικά, πόσο δύσκολο είναι να μείνεις σπίτι;;;
Της Κικής Γιοβανοπούλου
Μία απάντηση στο “Πόσο δύσκολο είναι να μείνεις σπίτι;;;”
[…] Αστεία βιντεάκια, τραγούδια, εικόνες, κείμενα, σκέψεις… Αστεία που σπεύδουμε να μοιραστούμε στα social, μιας κι είναι απ’ τους λίγους πια τρόπους που έχουμε για να επικοινωνούμε με τους δικούς μας ανθρώπους (είπαμε! Μένουμε σπίτι!). […]