“Δεν θέλω να παντρευτώ ποτέ!“ Αυτά ήταν τα λόγια της φίλης μου όταν τη ρώτησα πώς ονειρεύεται τον γάμο της. Λόγια που δεν περιμένεις να ακούσεις από μια κοπέλα 20 ετών, αλλά στην περίπτωσή της μπορώ να καταλάβω το γιατί. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή αλλά οι άσχημες μνήμες από εκείνη την περίοδο δεν έσβησαν ποτέ από το μυαλό της.

 “Τσακωμοί και φωνές πίσω από μία κλειστή πόρτα, λες και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει. Η μόνη μου παρηγοριά ο αδερφός μου που με κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του και προσπαθούσε να μου δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Δεν θέλω να περάσω αυτά που πέρασε η μαμά μου!  Δεν ήθελε να κλαίει μπροστά μας αλλά θυμάμαι τους  λυγμούς της όταν κλεινόταν στην κουζίνα για να μαγειρέψει. Τα μάτια της πάντα κόκκινα από το κλάμα. Όσο και αν προσπάθησα να μη μισήσω τον πατέρα μου για όλα αυτά δεν μου άφησε περιθώρια. Η μία γκόμενα διαδεχόταν την άλλη και από το σπίτι μας ήταν πάντα απών. Δεν ξέρω πώς άντεχε η μαμά μου και δεν έφευγε, ήταν και το οικονομικό βέβαια που να πάει χωρίς δουλειά, με δύο μικρά παιδιά” 

“ Ώσπου μια μέρα το ποτήρι ξεχείλισε. Τα μάτια της δεν ήταν μόνο κόκκινα από το κλάμα αλλά μαύρα, μελανιασμένα… ” Θυμάμαι που ήρθε ο θείος μου και μας πήρε όλους από εκεί πήγαμε στο σπίτι του για ένα διάστημα. ” Δεν θα τον αφήσω να σηκώσει χέρι ξανά επάνω σου, τον  άκουσα που είπε στη μαμά μου”

Πώς να μην έχει απωθημένα αυτό το κορίτσι, πώς να μη φοβάται τους άντρες μετά από αυτές τις εικόνες, πώς να συγχωρέσει και να προχωρήσει τη ζωή της; Θα γίνει άραγε και η ίδια θύμα ενός τέτοιου συζύγου ή μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα.

Σήμερα,  κατά 15 χρόνια μεγαλύτερη, έχοντας κάνει διάφορες σχέσεις, ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να δεσμευτεί, να προχωρήσει και να αφεθεί. Ανεξάρτητη επιφανειακά αλλά τόσο τρυφερή και ευαίσθητη κατά βάθος.

Συντάχθηκε από Χρύσα Α.