Δεν είναι τα λόγια που λένε πολλά, δεν είναι τα λόγια που έχουν πολλά να πουν, είναι οι σιωπές που μιλάνε πιο δυνατά.
Σιωπές που συχνά μας τυλίγουν και φαίνονται σαν αμηχανία αλλά δεν είναι, είναι σιωπές που μιλάνε περισσότερο από τα χείλη.
Σιωπές παντού, σαν νεράιδες πετούν ολόγυρα και λένε λόγια που καίνε την ψυχή, λόγια που ακούει μόνο η καρδιά και κανένας άλλος.
Σιωπές που ψιθυρίζουν αγάπη και έρωτα και αλήθειες που δεν περιγράφονται με απλά λόγια.
Οι σιωπές μιλάνε μέσα από τα μάτια, αρκεί να κοιτάξεις στο βάθος και τότε θα ακούσεις σιωπές που χορεύουν στο μυαλό και αγκαλιάζουν την ψυχή με λέξεις που ζεσταίνουν το μέσα σου.

Σιωπή είδα και στα μάτια σου όταν τα βλέμματά μας συναντήθηκαν, μια σιωπή που άρχισε να με καίει σαν φλόγα που μόλις είχε φουντώσει.
Σιωπές που τύλιξαν την κάθε μου ανάσα, μου έδωσαν μια διαφορετική πνοή, μια ζωή που οι σιωπές ήταν μόνο δικές μου.
Κανείς δεν μπορεί να παρέμβει σε σιωπές που μου μιλάνε για αγάπη. Σε σιωπές που μόνο εγώ έχω την τύχη να αφουγκράζομαι.
Σε όλη μου την ζωή μόνο οι σιωπές είχαν τελικά αξία. Με έμαθαν να ακούω εμένα, να συνδέομαι με το μέσα μου και να ξυπνάω σε έναν κόσμο μόνο δικό μου.
Μπορεί άραγε μια λέξη να ειπωθεί τόσο παραστατικά όσο μια σιωπή;
Ένα βλέμμα, μια ανάσα και όλα μιλάνε χωρίς λόγια, χωρίς ήχο. Δεν χρειάζεται όλα να ακούγονται, τα πιο όμορφα είναι σε αυτά που στον αέρα υπάρχουν και το βλέμμα τα καταλαβαίνει. Σαν άνεμος και η σιωπή ταξιδεύει και δεν χρειάζεται να εξηγήσει τίποτα, απλά πλανάται, απλά υπάρχει.

Άκου για λίγο την σιωπή… θα μου πεις, γίνεται αυτό, ακούγεται η σιωπή;
Κι όμως έχει τον πιο όμορφο ήχο αν ξέρεις να την αντιλαμβάνεσαι.
Κι αν μάθεις να χορεύεις στον ρυθμό της σιωπής, τότε θα δεις την αγάπη την αληθινή, εκεί μέσα στην σιωπή κρύβεται.
Δεν είναι όλα τα συναισθήματα ηχηρά, είναι και αυτά που κανείς δεν ξέρει, δεν κατανοεί, αλλά τα νιώθει πέρα για πέρα σε όλο του το κορμί.