Πώς γίνεται να πονάς και λάμψη να σκορπάς, χρώματα να αναβλύζει η πονεμένη σου ψυχή; Πόσο κουράγιο παίρνει το κορμί όταν μόνο χρώματα έντονα μυρίζεις σε κάθε βλέμμα και επαφή; Ποια είσαι και το φως απλώνεις στην πλάση γύρω σου; Ποιος άγγελος μέσα σου κατοικεί;
Ήρθες στην γη για να γιατρεύεις ψυχές που χάθηκαν στην διαδρομή. Σίγουρα σωληνάρια με χρώματα σε έλουσαν πριν γεννηθείς, για αυτό αναβλύζεις πορτοκαλί και κόκκινο μαζί και μετά έρχεται αυτό το κίτρινο του ήλιου, της ελπίδας, που σε τραβάει σαν μαγνήτης. Σαν σε κοιτώ νιώθω αγαλλίαση, κάτι με κάνει να χαμογελάω στην στιγμή.
Χρώματα ελπίδας μοιράζεις σε ανθρώπους που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, άνθρωποι που θέλουν να πάρουν έστω για λίγο το πινέλο της ψυχής σου και έστω για λίγο να βάλουν χρώμα στο μαύρο που οι ίδιοι άφησαν να απλωθεί. Κάποτε μου είχες πει μπήκες σαν ήλιος στην ψυχή μου και φώτισε η καρδιά μου. Αν έβαζες λίγο πράσινο την φύση να αισθανθείς, λίγο κόκκινο τον έρωτα να γευτείς και λίγο μπλε την θάλασσα να ονειρευτείς, ίσως το μαύρο να μην είχες αφήσει να πνίξει την κάθε σου στιγμή. Ίσως το σώμα σου να μην είχε δηλητηριαστεί από τις ίδιες σου της σκέψεις, από τα χέρια σου και τις άδικες επιλογές χωρίς επιστροφή.
Ακόμα προλαβαίνεις να ξεπλύνεις το πινέλο από την μαύρη την μπογιά, μπορείς στο άσπρο να το βουτήξεις και με μια στο γκρίζο να μεταφερθείς. Βάλε και μια δόση ροζ για να απαλύνεις αναμνήσεις από το χθες. Έτσι, τόσο εύκολα, όλα μπορείς να τα αλλάξεις με μια απλή τεχνική, μάθε το πινέλο σε όλα τα χρώματα να το βουτάς, γιατί μόνο έτσι θα δεις πώς είναι να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις και μετά μόνο χαρά να σκορπάς.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Μία απάντηση στο “Χρώματα σκορπάς…”
Ποσο όμορφο!