Είναι όλα τα χρώματα ίδια; Κάθε χρώμα και μια έννοια… Το άσπρο της αθωότητας, το κίτρινο του μίσους, το πράσινο του χρήματος και το κόκκινο της αγάπης.
Κόκκινο για την αγάπη και βαθύ κόκκινο για το πάθος, αυτό που σε παρασέρνει σε κάνει ένα με την κοφτή ανάσα του άλλου. Το πάθος που μετατρέπει το κόκκινο του αίματος σε βαθύ, όταν τα κορμιά ενώνονται και οι ψυχές γίνονται ένα. Κόκκινο του έρωτα, αυτού του απόλυτου, του τρελού και του ανεξήγητου.
Δεν αξίζει τίποτα στην ζωή αν δεν τα ζεις όλα στο κόκκινο.
Πώς να σε αγαπώ αν όλα δεν βαφτούν βαθύ κόκκινο, αν η ψυχή δεν στάζει ανάσες ηδονής…
Δεν υπάρχει άλλο χρώμα που να μας ενώνει, μόνο το κόκκινο μπορεί να μας δέσει, σαν το αίμα που κυλάει στις φλέβες μας.
Στο χρώμα των ματιών σου βλέπω το χρώμα του πάθους που μας ένωσε από την πρώτη ματιά, ένα πάθος που δεν γινόταν να σταματήσει, σαν μαγνήτης μας ένωσε και κανείς δεν μπορούσε να μας απομακρύνει. Μόνο ο θάνατος μπορούσε να παγώσει το αίμα.
Στο κόκκινο κι ας πεθάνω, μόνο αυτό ήθελα από τότε που γεννήθηκα, στο κόκκινο μαζί σου και ήμουν ευτυχισμένη, έστω και μια στιγμή.
Στο πρώτο σου κοίταγμα, κόκκινα τριαντάφυλλα στρωθήκαν μπροστά μου. Aκόμα κι αν υπήρχαν αγκάθια, τα περπάτησα για να φτάσω κοντά σου, ακόμα και φωτιές να υπήρχαν στο μονοπάτι που έπρεπε να περάσω για να σε βρω, θα έτρεχα μέσα στις φλόγες, θα καιγόμουν για έστω μια αγκαλιά σου και ένα φιλί σου που θα με πήγαινε στον παράδεισο. Στο κόκκινο αγάπη μου, μόνο αυτό αξίζει στην ζωή, το κόκκινο που σε κάνει να πετάς.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Απάντηση