Εκεί πάνω στο κύμα που έσκαγε, γεννήθηκε μια αγάπη από την αλμύρα και τις ηλιαχτίδες που χάιδεψαν το κορμί της Νίκης. Έστεκε αγέρωχη με τα πόδια βυθισμένα στην θάλασσα, αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο που είχε απλωθεί μπροστά της. Είχε χαθεί τόσο μέσα σε αυτό το μαγικό τοπίο, που δεν πρόσεξε ότι την παρακολουθούσαν δύο πράσινα μάτια. Τίναξε τα κάστανα μακριά μαλλιά της και βούτηξε στα δροσερά νερά. Μια αίσθηση αλμύρα την τύλιξε και το κρύο νερό πήρε την φλόγα του κορμιού της.
Ο Κωνσταντίνος έμεινε να την κοιτάει μαγεμένος, τα πράσινα μάτια του είχαν γίνει διάφανα και μέσα τους καθρεφτιζόταν η μορφή της. Ήθελε τόσο πολύ να πάει κοντά της, δίσταζε όμως. Κάτι όμως μέσα του τον έκανε να σηκωθεί, σαν η καρδιά του να κλείδωσε όλες του τις αναστολές και τους φόβους. Έπρεπε να την δει από κοντά, έφτασε κοντά στην θάλασσα και το μόνο που έβλεπε ήταν μια γοργόνα να χορεύει μέσα στο νερό και σαν σύγχρονη σειρήνα να τον μαγεύει ώστε να πάει κοντά της. Καθώς το κορμί του έκαιγε από επιθυμία, το δροσερό νερό ήταν αυτό που θα δρόσιζε έστω για λίγο το πάθος του.
Με μια μεγάλη βουτιά βρέθηκε στα καταγάλανα νερά σαν το θεό Ποσειδώνα, ψηλός, μελαχρινός με την κορμοστασιά του σαν άγαλμα. Σαν κάποιος γλύπτης να τον είχε πλάσει μόλις τώρα με την εικόνα της τελειότητας. Με μια δρασκελιά έφτασε κοντά της. Η παραλία σήμερα δεν είχε καθόλου κόσμο, ήταν μόνο οι δυο τους. Μια απέραντη θάλασσα που χωρούσε μόνο την Νίκη και τον Κωνσταντίνο. Μόλις τον αντιλήφθηκε, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν, τα μάγουλά της κοκκίνησαν. Ήρθε πιο κοντά της, τώρα μιλούσε μόνο η σιωπή, μέσα στο απέραντο γαλάζιο γεννήθηκε μια αγάπη από αλμύρα. Όσο κι αν λένε ότι το φιλί είναι γλυκό, το δικό τους ήταν αλμυρό με όλη την θάλασσα στα χείλη τους.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Απάντηση