Αν είσαι άνθρωπος με την ολοκληρωτική έννοια, νιώθεις τα πάντα γύρω σου. Παίρνεις κάθε δόνηση και συμπάσχεις. Πονάς με τον πόνο, χαίρεσαι με τη χαρά, τόσο απλά. Αν νιώσεις κάτι άλλο από το λογικό ή ακόμη χειρότερα τίποτα, μάλλον ανήκεις σε κάποιο άλλο είδος, που μοιάζει με το ανθρώπινο μονάχα στη μορφή. Ωστόσο χρειάζονται κάποια όρια και προσεκτική διαχείριση, γιατί θα βρεθείς να εξαρτάται η διάθεσή σου στην τελική από τους άλλους. Υπάρχουν κι αυτοί που φροντίζουν να σου τη χαλάνε χωρίς τύψεις λες και είναι αυτοσκοπός ή θα διορθώσουν τα δικά τους έτσι. Άλλοι απλά δεν είναι ικανοί να επικοινωνήσουν ώστε με συζήτηση, αγάπη και καλή θέληση, να λυθούν προβλήματα, οπότε επιλέγοντας άλλες στάσεις όπως σιωπή, επιδρούν στη δική μας διάθεση.
Όχι λοιπόν! Απλά όχι! Τα δικά μου κέφια δεν θα είναι εξαρτημένα από τα κέφια κανενός! Αρνούμαι να χορέψω στο ρυθμό που θα επιβάλλει ο οποιοσδήποτε. Το πότε θα στενοχωρηθώ θα το κρίνω και θα το επιλέξω εγώ και μόνο εγώ. Το τι αξίζει να με ρίξει, θα το ζυγίσω και θα το αποφασίσω επίσης εγώ. Για ποιον θα γίνω σάκος του μποξ, είναι αδιαπραγμάτευτο ότι αποτελεί προσωπική αξιολόγηση. Η διάθεσή μου κάθε μέρα που ξημερώνει, είναι ένα δικό μου στοίχημα και τελικό επίτευγμα. Ναι, μπορώ να τη βρω σε δεκάδες πράγματα χωρίς να περιμένω τίποτα από κανέναν. Με ορίζω και μου επιβάλλεται επειδή αυτό σημαίνει αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία κι ωριμότητα.
Θώμη Μπαλτσαβιά
Απάντηση