Φλερτάρω με τις υποσχέσεις που μου δόθηκαν αλλά… Ελπίζω με τις σκέψεις που ειπώθηκαν μα, συνήθισα σε ανούσια βλέμματα μακριά από τη καθαρότητα τους. Ανέχτηκα αρκετά τα ψέματα… Η υπομονή μου εξαντλήθηκε σαν τα χρήματα που μειώνονται στο λογαριασμό μου. Η δίψα μου εξατμίστηκε σαν το τρένο που ψάχνει απεγνωσμένα το προορισμό του. Στο τέλος τι μένει όμως; Μια συνήθεια σαν τη γνωστή που θα συναντήσεις στο δρόμο, θα πεις μια καλημέρα και θα χαθείς μετά, θα βουλιάξεις μέσα στο σύννεφο σου και θα λες πάει άλλη μια μέρα χωρίς να έχεις “ζήσει” την ουσία!
Joanna Sou
Made for Writing Lovers!
Απάντηση