Είμαι βαθιά πεπεισμένη πως η αγάπη κάνει θαύματα! Έχοντας αγάπη μέσα σου μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Χρόνια τώρα αγαπώ τόσους ανθρώπους! Χωρίς να το ξέρουν. Δεν με νοιάζει αν το ξέρουν. Εμένα μου κάνει καλό. Για μένα το κάνω. Δεν ζητώ να μου γυρίσουν πίσω την αγάπη τους. Μα έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή που κάνεις πίσω. Δεν ξέρω αν φταίνε οι άλλοι ή εγώ. Δεν φοβάμαι τα συναισθήματά μου, φοβάμαι εκείνο το απότομο πάγωμα, εκείνη την “κακιά” ώρα που όση αγάπη κι αν έχεις μέσα σου να δώσεις, η άλλη πλευρά υψώνει τείχος. Δεν θέλει να δώσει, μα ούτε και να πάρει. Ο εγωισμός όμως δεν χωράει στην αγάπη. Η αγάπη θέλει τόλμη και ρίσκο.

Ξέρω πως έχω μπόλικη αγάπη να δώσω. Δεν είναι ότι δεν θέλω να την χαραμίσω. Τρέμω όμως πως θα ξαναέρθει ένας άνθρωπος που τίποτα δεν θα υπολογίσει και θα τα κάνει όλα μέσα μου ρημαδιό για άλλη μια φορά. Ποιος τον θέλει τον πόνο; Κανείς! Γι’ αυτό και εγώ σαμποτάρω κάθε πιθανή ευκαιρία. Γίνομαι και πιο επιφυλακτική με τους ανθρώπους… Όσο απόθεμα αγάπης κι αν έχω, φοβάμαι πως δεν φτάνει. Είναι αλισβερίσι συναισθημάτων οι σχέσεις. Θέλοντας και μη πρέπει και οι δύο πλευρές να ‘χουν να δώσουν. Ας μη πάρουν ψίχουλο πίσω. Αρκεί κάνεις να μην πληγωθεί. Καλύτερα άδειος, κενός, παρά ένας σωρός κομματιασμένος.