Άλλη μία φορά που βρίσκεσαι πάλι αντιμέτωπη με τούτο το συναίσθημα. Είναι λες και έχει απλωθεί σε όλο σου το σώμα. Έχει κυριεύσει το μυαλό, τη ψυχή και το κορμί σου. Ακόμη μία φορά έχεις αφήσει τον εαυτό σου να παραδοθεί σε αυτόν τον ασχημομούρη. Είναι τόσο γνώριμος πλέον. Είναι ο φόβος.

Κάθε φορά που σε επισκέπτεται σε ακινητοποιεί. Κουμαντάρει όλα τα σημεία του κορμιού σου. Φωνάζει μέσα σου και σε προκαλεί. “Εδώ είμαι και κρατώ δεσμευμένα όλα σου τα θέλω, τα όνειρά σου και όλα αυτά που έχεις ανάγκη για να ευτυχήσεις. Έλα, αντιμετώπισέ με! Το ξέρεις ότι αυτό είναι που χρειάζεται να κάνεις”. Τον φοβάσαι όμως τον ασχημομούρη. Παρόλο όμως ότι τον φοβάσαι, πήγαινε πάρε τον από το χέρι και κάνε τον σύμμαχό σου. Κάνε τον φίλο σου και προχωρήστε παρέα. Χρησιμοποίησε τον ως κίνητρο για να κάνεις όλα όσα φοβάσαι. Αυτά που φοβάσαι, αυτά είναι που χρειάζεται να κάνεις για να πετύχεις τους στόχους και τα όνειρά σου.

– Φοβάσαι ότι θα αποτύχεις και αγνοείς ότι θα μπορούσες και να πετύχεις.
– Φοβάσαι τη μοναξιά και αγνοείς ότι καλύτερα μόνη, παρά με το λάθος άνθρωπο.
– Φοβάσαι ότι θα πέσεις και ξεχνάς πόσο έχεις δυναμώσει. Ότι έχεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς ξανά και ξανά και κάθε φορά όλο και πιο δυνατή.
– Φοβάσαι τι θα πει ο κόσμος, μα αγνοείς ότι ο κόσμος κάτι θα έχει να πει έτσι και αλλιώς. Οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια προκειμένου να νοιώσουν οι ίδιοι σπουδαίοι και ανώτεροι, να σχολιάζουν αρνητικά τους άλλους.