Πλησιάζει η στιγμή που μαθαίνουμε σιγά σιγά να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, όπως αποδεχόμαστε και την πραγματικότητα, οποία κι αν είναι αυτή. Μια αποδοχή που μας δίνει τη δύναμη να προχωρήσουμε και να φτάσουμε εκεί που πρέπει . “Ξέρω ποιος είμαι, τι θέλω και πως το θέλω!”. Γιατί η αλήθεια, κάποια στιγμή για όλους μας ξεκινάει. Όσα άλλοθι και να χρησιμοποιήσουμε, θα πάψουν να υπάρχουν. Κανείς δεν έρχεται τυχαία σε αυτόν κόσμο, όπως και τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Όλη η ουσία όμως είναι εάν αντέχουμε να αναδείξουμε αυτό που είμαστε πραγματικά, αν αντέχουμε να αναδείξουμε τα κομμάτια της ύπαρξής μας ή αν θα τα κρύψουμε και θα κουβαλάμε ένα τραυματικό παρελθόν πάντα μαζί μας.
Γι’ αυτό ας μην παγιδευτούμε μέσα στις απέραντες σκέψεις, ας αγκαλιάσουμε τις ανάγκες μας – δικά μας κομμάτια είναι κι αυτά – ας τους δώσουμε φως και χαρά. Κανένας άνθρωπος δεν έχει την τέλεια ζωή, κανείς δεν έχει λύσει τα προβλήματα του όλα, όμως πολλοί στάθηκαν και έζησαν χαρούμενοι, γιατί φρόντισαν για ό,τι αγάπησαν στην πορεία της διαδρομής τους.
Δέσποινα Γρηγοριάδη