Ετικέτα: Despina Alice Paulson

Λοιπόν, αυτό το κείμενο θέλω να το αφιερώσω σε πολύ συγκεκριμένα τυπάκια, όπως λέμε σοκολάτα με ονοματεπώνυμο. Στον Άλεξ και στη Φραν. Φυσικά και μόλις το διαβάσουν θα με περάσουν γενεές δεκατέσσερις, αλλά ok, ξέρω πως γουστάρουν να το παίζουν μετριόφρονες και “έλα, ρεεεεε, δεν είμαι εγώ έτσιιι”. Όχι, όχι δεν είστε παιδιά. Είστε ακόμα…

Ξέρεις τι είναι τα πέντε λεπτά; Αν δεν το έχεις ζήσει, δεν ξέρεις. Πέρασα με τον ίδιο άνθρωπο περίπου δεκαπέντε χρόνια και όταν όλα τελείωσαν, αυτό που έμεινε να αναπολώ χαμογελώντας με νοσταλγία, ήταν τα πεντάλεπτα που έτρεφαν αυτό που είχαμε. “Θα έρθεις στο σταθμό στα Κάτω Πατήσια να σε δω για πέντε λεπτά;”, “Θα…

Τι όμορφα που είναι έξω! Έχει ρίξει λίγο χιόνι και δεν το έχει στρώσει στους δρόμους! Τι καλά! Θα πάμε για χριστουγεννιάτικα σήμερα! Κοιμάσαι ακόμα. Φτιάχνω καφέ και φρυγανίζω ψωμί. Βγάζω από το ντουλάπι δύο κούπες και τις γεμίζω καφέ. Βγάζω βούτυρο και μέλι και τα βάζω σε έναν δίσκο και μπαίνω στο δωμάτιο. -Ξύπνα,…

48, 84, 1.68 αριθμοί που με καθορίζουν… Ενδεικτικά, γιατί με καθορίζουν κι άλλοι, αλλά θα σταθώ σε βασικά μεγέθη, ηλικία, βάρος, ύψος. Κάλλιστα θα μπορούσα να προσθέσω περιφέρεια (Αττικής τουλάχιστον), στήθος, μέση (δαχτυλίδι σαν αυτό της λεωφόρου Κηφισίας). Έλα να μου πεις για τα παραπανίσια μου κιλάκια και κάτσε να σου πω κι εγώ. Έλα…

Πολιτισμός, ε; Φυσικά και κυρίως και πάνω απ’ όλα, γιατί για μια αξιοπρέπεια ζούμε! “Ρε, δεν πας στο διάολο λέω εγώ κι ακόμα παραπέρα! Κι εσύ και ο πολιτισμός μου και ο δικός σου!” Ουπς! Τι φωνούλα ήταν αυτή; Από πού ακούστηκε; Από το σκοτεινό πηγάδι που έπεσες πριν κάνα δίωρο. Γιατί κατά βάθος αυτό…

Πέρασαν τρία χρόνια από εκείνο το βράδυ. Τρεις χειμώνες ξεχειμώνιασα χωρίς εσένα. Και έρχεται κι άλλος ένας. Θυμάσαι; “Νινάκι, να προσέχεις.” “Κι εσύ να προσέχεις. Καληνύχτα.” Πόσα χρόνια πέρασαν από το πρώτο σου φευγιό; Δεν θυμάμαι. “Νινάκι, ήρθε η ώρα. Θα σε πάρω μόλις φτάσω. Να προσέχεις και ρίχνε και καμιά ματιά στη μάνα μου.”…

Συμπερίληψη, γι’ αυτή θα σας πω. Χωρίς πολλές σοφίες. Απλά. Αυτό που κάνει κάποιες σχέσεις να αντέχουν ουσιαστικά στο χρόνο, είναι η συμπερίληψη. Τι είναι αυτό; Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί. Είναι η ικανότητα να κάνεις το εγώ και το εσύ, “εμείς”! Εμείς, μαζί, χέρι- χέρι συνοδοιπόροι σε κοινό δρόμο. Είναι η ικανότητα να συμπεριλάβεις…

Λοιπόν; Αντέχει το συναίσθημα στο χρόνο; Αντέχει. Αν το τρέφεις, αν το δέντρο της αγάπης το ποτίζουν δυο, αντέχει. Θα σας πω κι άλλα μεγαλεπίβολα αν με αφήσετε, αλλά όχι γιατί δεν θα μιλήσουμε για την περίπτωση των δύο, αλλά του ενός! Εκείνου που νιώθει μόνος του. Για το συναίσθημα που δεν βρίσκει ανταπόκριση θα…

Τι έγινε; Γιατί τέτοια μούτρα αυγουστιάτικα; Αδειούλες έρχονται, διακοπούλες έρχονται, φεγγαράδα πλησιάζει με μια πανσεληνάρα ναααα με το συμπάθιο. Δεν σε καταλαβαίνω. Γιατί είσαι έτσι; Τι; Πού θα πας μόνος σου; Παντού μπορείς να πας! Παντού και να μη δίνεις και λογαριασμό σε κανένα. Τι; Αυτά είναι για τα ζευγάρια; Σοβαρά τώρα; Θα με τρελάνεις,…

Ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα καθώς πρέπει. Προφανώς! Ένα σκανταλιάρικο, ξεβράκωτο μωρό που πετάει βέλη κι όποιον πάρει ο χάρος είναι! Ίχνος καθωσπρεπισμού! Ίχνος ελέους για το ανυποψίαστο θύμα του! Ξέρετε πολλά μωρά εσείς που να δείχνουν έλεος; Εγώ κανένα! Πόσο μάλλον κι αυτό που είναι και θεούλης… Ένα φτερωτό μωρό που κάνει παιχνίδι στις…

Αν ήξερες την δύναμη που χρειάζεται για να διαχειριστώ την ελευθερία που μου δίνεις, πιθανόν να μη μου την έδινες αν λίγο νοιαζόσουν. Λίγο! Υπάρχουν άνθρωποι που την ελευθερία την αντιλαμβάνονται λίγο διαφορετικά και τη σέβονται με το παραπάνω, σεβόμενοι πρώτα τον ίδιο τους τον εαυτό. Μου λες να πετάξω μακριά, μακριά σου και να γνωρίσω…

Γύρισες και αποσυντονίστηκες! Μα τι περίμενες; Ότι θα έβρισκες τη στάχτη χωρίς τον φοίνικα; Πλανάσαι! «Άλλαξες!» είπες και προφανώς δεν εννοούσες την εξωτερική μου εμφάνιση. Διέκρινα μια δόση απορίας. Φυσικά και άλλαξα. Μα τι περίμενες; Η ζωή είναι μικρή και τα μαθήματα μεγάλα και πρέπει να τα αφομοιώνουμε γρήγορα. «Έλα να κάτσουμε να συζητήσουμε» είπες, λες…

Τι περιμένετε να ακούσετε; Εννοείται ότι δεν άντεξε! Αν άντεχε, εδώ θα ήμουν να κάθομαι να φιλοσοφώ; Τελικά όταν δυο άνθρωποι βρεθούν, δεν κάνουν βήμα στη σιγουριά, άλμα στην αβεβαιότητα κάνουν. Και εκεί που λένε «είσαι εδώ κι είναι πάντα αυτό αρκετό» εκεί βγαίνει ο Πασχάλης και τους κουνάει το δάχτυλο με νόημα. Κάποτε ξεκίνησα να…

Η γιαγιά μου, που ήταν μια γυναίκα αγράμματη, αλλά σοφή, έλεγε «Μέτριο να μην θέλεις ούτε τον καφέ σου! Πόσο μάλλον τις αποφάσεις σου, τα “ναι” σου και τα “όχι” σου!”. Αυτά που θες και που δεν θες, τα ξέρεις σίγουρα από την πρώτη στιγμή που θα κληθείς να τα υποστηρίξεις, να τα επιδιώξεις ή να τα…