Ετικέτα: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Δεν μπορείς πάντοτε με ένα βλέμμα ανωτερότητας, με μία σιωπή, να καταλαγιάζεις τον πόνο που σε διαπερνά σα μαχαίρι. Να πιέζεις τον εαυτό σου, γδέρνοντας τους τοίχους της ψυχής σου. Λύγισα. Και έβρισα. Και ξέσπασα. Γιατί αυτό είναι ένδειξη της ευαισθησίας του χαρακτήρα μου, για να ξεσπάσεις σημαίνει πως έχεις αισθήματα που τσαλαπατήθηκαν. Δεν θα…

Η εμμηνόπαυση είναι περισσότερο μία διοικητική συνθήκη, παρά μία βιολογική πραγματικότητα. Όταν η τελευταία σταγόνα αίματος βγει από το κορμί μου, μπαίνω σε μία άλλη, διαφορετική κατάσταση ζωής. Είναι διοικητική συνθήκη η παύση του αίματος, διότι η γυναίκα που ακόμα ταυτίζεται με τη νεότητα στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, μπαίνει σε μία κατάσταση αορασίας. Είναι…

Σήμερα θα υπακούσω στη λάγνα μου όρεξη και στο στομάχι μου που διαμαρτύρεται, επειδή το θρέφω ελάχιστα. Σήμερα θέλω να ικανοποιήσω τον ουρανίσκο μου, που θέλει να βυθιστεί στην ηδονή της γεύσης. Θα φάω όπως ο Καλιγούλας, όπως όλοι οι άρχοντες της Ρώμης μαζί! Δεν θέλω να στερούμαι άλλο τις χαρές της ζωής, δεν μπορώ…

Κατακτάς κάποιον όταν τον απελευθερώνεις από τους φόβους του, όταν τον αναγκάζεις να δει την αληθινή πλευρά της ζωής. Εκείνης της ζωής που δεν έχει μόνο άγχη, αγωνίες, προδοσίες, αλλά άδολη χαρά και αισιοδοξία. Κατακτάς τον άλλον όταν τον κάνεις να χαμογελάσει. Επειδή το γέλιο είναι η καλύτερη θεραπεία, η πιο απλή, εντελώς ανέξοδη. Και…

Ζώντας μέσα σε μία κοινωνία, από τα γεννοφάσκια μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις κυρίαρχες πεποιθήσεις της, οι οποίες επιβάλλονται επάνω μας. Εμείς δεν ρωτούμαστε καν, απλώς επάνω μας πέφτουν ανηλεώς τα “πρέπει” των παλαιότερων γενεών, αλλά και μίας κοινωνίας βαθιά υποκριτικής και ψεύτικης. Αν για κάτι αισθάνομαι ευγνωμοσύνη, είναι το γεγονός πως μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον…

Σε κανένα άλλο επίπεδο σχέσεων, ο άνθρωπος δεν μεταθέτει τόσο πολύ το κεντρικό κομμάτι της ύπαρξής του και την ευτυχία του σε έναν άλλο άνθρωπο, όσο στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων. Οι ερωτικές σχέσεις είναι μία αναστάτωση, τόσο θετική όσο και αρνητική. Μία μεταρσίωση και ένα κράμα συναισθημάτων διαδοχικών, τα οποία εναλλάσσονται όπως ένα οπερετικό κομμάτι.…

Όλοι οι άνθρωποι κρύβουν και μία σκληρή, ακαλλιέργητη, άγρια πλευρά μέσα τους. Και μπορεί να αναδυθεί σε στιγμή μεγάλου πόνου, τότε που η ανωτερότητα και η αρετή και οι υψηλές αξίες υποχωρούν μπροστά στο μένος της ψυχής. Όταν η ψυχή ματώνει, το πηχτό της αίμα λερώνει κάθε επιφάνεια που ακουμπά. Και κάθε ψυχή που μπορεί…

Θυμάμαι να μου δημιουργείται μία αντιπάθεια προς τις καφετέριες, σκεπτόμενη ότι θα γυρίζεις σε αυτές, τη στιγμή που με τόσο καημό σε αποζητούσα. Έβλεπα σε αυτές μία πηγή της δικής ανοιχτής πληγής, ακόμα και αν δεν ευθυνόντουσαν αυτές, αλλά η μικρότητά σου. Τι μου φταίνε και αυτές, στην τελική… Δεν ευθύνονται για την πληγή μου…

Συγγνώμη, με περνάς για περιστέρι; Θεωρείς πως μοιάζω με το χαριτωμένο πτηνό το οποίο ικανοποιείται με τα ψίχουλα που του πετάς το πρωί από την τυρόπιτα και το ψωμί σου; Δεν αποζητώ το υπόλειμμά σου, ούτε τα ψίχουλα της τροφής σου. Δεν χαίρομαι με το λεπτό της ώρας σου, με το ένα λεπτό στην ομιλία…

Μου λες να σε εμπιστευτώ, θεωρείς πως είμαι κάποια που «τραβάει» τα θέματα από τα μαλλιά και σε έχει αδικήσει. Αν σε αδίκησα, λυπάμαι, αλλά δεν έκανες τίποτα για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου, παρά μόνο να την σκορπάς στους ανέμους και να την τσαλαπατάς με τα παπούτσια σου. Να σε εμπιστευτώ, γιατί; Τα χέρια…

Τηλεφωνήματα αναπάντητα, μηνύματα ξεχασμένα, ένα σώμα βυθισμένο στο τέλμα ενός ωκεανού αδιαφορίας και ψυχρότητας. Καταδικασμένη σε μία δίκη στην οποία δεν πρόκειται να υπάρξει ελαφρυντικό. Κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο του οποίου το κλειδί έχεις πάρει και με έχεις αφήσει να προσπαθώ να βρω διέξοδο διαφυγής. Αισθάνομαι πως παίζω στην ταινία «Νύχτες με τον εχθρό μου».…

Η αγάπη μας κρύβεται από τους γείτονες, μένει άγνωστη στον κόσμο. Το ίχνος της δεν φαίνεται στους δρόμους, ούτε στις πλατείες, μόνο στο κρεβάτι αποκαλύπτεται. Την αγάπη μας τη λούζει το φεγγάρι, την τραγουδά η νύχτα, την καλημερίζει η πρώτη αυγή. Την αγάπη μας την τραγουδούν τα πουλιά στη γλώσσα που μόνο εκείνα γνωρίζουν. Τη…

«Είναι μόνο φίλοι», «μόνο φιλία υπάρχει μεταξύ μας», πόσες φορές ακούμε τέτοιες φράσεις; Ο έρωτας ανάγεται στο πολύ, ενώ η φιλία στο μόνο, στο λίγο, στο μικρότερο. Αλήθεια, γιατί θεωρούμε πως η φιλία είναι κάτι λίγο; Γιατί λέμε “μόνο φίλοι”; Είναι σημαντικότερος ο περαστικός έρωτας που ξεθωριάζει με το πέρασμα του χρόνου, από τη φιλία,…

Η νύχτα έχει μία πνευματική υπόσταση την οποία για να τη ζήσεις και να τη γευτείς, πρέπει να είσαι ξύπνιος. Τη νύχτα αρχίζουν να μουρμουρίζουν οι σκέψεις στο κεφάλι σου, έρχεται η επίγνωση και η ουσιαστική συνειδητοποίηση για το τι έπραξες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Γιατί τότε κλείνει η αυλαία της καθημερινότητας, δεν έχεις…

Είσαι ο πόνος στο κεφάλι μου, αλλά και η αιτία που ο πυρετός μου πέφτει. Είσαι η θλίψη των ματιών μου, αλλά και η αιτία που η ψυχή μου χοροπηδά σαν πεταλούδα. Είσαι η συντριβή μου, αλλά και η αναγέννησή μου. Είσαι ο χαρταετός μου, αλλά και η αιτία που εσύ όταν δεν φυσάς αυτός…

Τον φοβισμένο άνθρωπο τον καταλαβαίνεις. Βλέπεις τη λαχτάρα για αγάπη στα μάτια του, αλλά παράλληλα το φόβο και το δισταγμό του να αφεθεί. «Πού να τρέχω και να δίνομαι, αφού στο τέλος πάλι τα κομμάτια μου θα μαζεύω… Καλύτερα στη σιγουριά μου!». Έτσι σκέφτεται. Και έτσι προτιμά να παραμένει στη σίγουρη μοναξιά, η οποία σε…

Ναι, είμαι λυσσασμένη για σένα. Γιατί να ντραπώ να το παραδεχτώ; Δεν φοβάμαι πως αυτό θα αμαυρώσει την εικόνα μου στους άλλους. Γιατί οι άλλοι πάντα λένε έτσι και αλλιώς, δίχως να χρειαστεί να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι. Και η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναλώνεσαι στο τι θα πει ο ένας…

Κλείνω τα μάτια μου, τα πιέζω μέχρι αυτά να πονέσουν. Τα κλείνω, δεν θέλω να παραμένουν ανοιχτά. Περνάω από την περιοχή που μένεις και δεν μπορούν αυτά να μείνουν ανοιχτά. Δεν θέλω ούτε να σε δω, αλλά ούτε και να μη σε δω. Κοιτάζω από το τζάμι του λεωφορείου τους ανθρώπους στο δρόμο, τα μεγάλα…

Μαζί! Μία λέξη δυνατή, που κάθε εμπόδιο κάνει να τρομάζει. Μαζί! Όλα τα προβλήματα μικραίνουν και όλες οι χαρές αυξάνονται. Θα ήθελα πολύ να είμαι μαζί σου και να χάνομαι, θα ήθελα πολύ να είμαι μαζί σου και να γεννιέμαι ξανά για δεύτερη φορά. Μαζί! Λέξη δυνατή! Λέξη αγαπημένη! Λέξη που καθιστά δυνατό το αδύνατο,…

Δεν συμφωνώ με την απιστία, τη θεωρώ μία πράξη δειλίας. Ναι, αντιλαμβάνομαι πως οι σχέσεις σε βάθος χρόνου βουλιάζουν σε μία ρουτίνα και ο έρωτας αντί να σκάβεται και να ανακαλύπτεται, παραγκωνίζεται. Όμως για αυτό υπάρχει ο διάλογος, η έκφραση των συναισθημάτων, η προσπάθεια να επιλυθεί μία υπάρχουσα ρωγμή. Γιατί δεν υπάρχει αυτή η προσπάθεια…