Ετικέτα: απογοήτευση

Κάποτε κουλουριαζόταν στην αγκαλιά σου και γινόταν μικρή, μια σταλιά, ένα μικρό κουβάρι να χωρέσει μέσα στα χέρια σου. Κάποτε αποκοιμιόταν με το κεφάλι της στο στήθος σου, να νανουρίζεται απ’ το χτύπο της καρδιάς σου. Κάποτε σ’ έσφιγγε πάνω της κι ένιωθες κάθε κύτταρο του κορμιού της να σε ζεσταίνει τόσο δυνατά, που έφτανε…

Ποιος να το ‘λεγε όταν σε γνώρισα, ότι θα ξεπλήρωνα όλα τα λάθη στους έρωτες μιας ζωής μαζί σου; Μαύρο πέπλο σκέπασε κάθε συναίσθημα που ένιωσα εξαιτίας σου. Ξύπνησες κάθε κύτταρο που δεν ήξερα ότι είχε ζωή ακόμη. Κι έτσι απλά, άρχισες να το αποδομείς. Ένα–ένα, αργά και βασανιστικά. Κάθε μέρα και μια μαχαιριά. Κάθε…

Επιλογές που έκανες θεωρώντας ότι αυτό ήταν το σωστό, γιατί σε γέμιζαν έλεγες, γιατί ένιωθες γεμάτη, γιατί ερωτεύτηκες κι ας είχες ερωτευτεί το λάθος! Γέμισες τον εαυτό σου με ψέματα και αυταπάτες, με κούφιες ελπίδες και ανεκπλήρωτες στιγμές! Η ανασφάλεια και ο φόβος κυρίευαν το μέσα σου, τρέμοντας στην ιδέα ότι θα έχανες τον άνθρωπο που…

Πες μου εαυτέ μου, γιατί; Γιατί άφησες να σε πάρει η τρικυμία; Γιατί δεν άπλωσες τα πανιά σου να επιβιώσεις στα πιο μεγάλα κύματά σου; Βούλιαξες και χάθηκες στον πάτο της πιο μαύρης θάλασσάς σου. Σε παρέσυρε η αδυναμία σου και άφησες την καρδιά σου εκτεθειμένη σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Σε ένα αδιέξοδο, με τέρμα…

Όνειρα, τι όμορφο πράγμα! Χαμογελάς όταν τα κάνεις, σου φαίνονται εύκολα και θέλεις γρήγορα να γίνουν πραγματικότητα. Οι σκέψεις ταξιδεύουν μόνο στην θετικότητα. Όλα λάμπουν μέσα σου και γύρω σου. Σκέφτεσαι την νίκη κι από χαρά φουσκώνει η καρδιά σου. Ξεχνάς όμως τον δράκο που παραμονεύει σε κάθε παραμύθι, αλλά εκείνος δεν σε ξεχνάει. Έρχεται…

Απογοήτευση, θυμός, πικρία. Ανησυχία, άγχος, φόβος κι άλλα πόσα συναισθήματα δεν κατακλύζουν το μέσα σου, για όλα αυτά που θέλεις, ποθείς, αλλά έχεις κουραστεί να περιμένεις! Για όλα αυτά που έχεις ανάγκη, που ζητάει η ψυχή σου, αλλά έχεις αρχίσει να πιστεύεις πως δεν θα έρθουν ποτέ! Έκανες την αγάπη, στόχο και με πείσμα χτυπάς…

-Έλα, κάτσε λίγο εδώ να τα πούμε. Τόσο καιρό έχω να σε δω. Πώς είσαι; -Καλά λέω, αλλά… -Πάντα θα υπάρχει ένα “αλλά”. Ξέρεις, τότε στα ‘χα δώσει όλα. Κι εσύ τα πέταξες. -Ναι, δεν το άντεχα. Και δεν συνέχισα την κουβέντα. Δεν μπορούσα. Μιλήσαμε για την καθημερινότητα κι αποχαιρετιστήκαμε απλά. “Σαν χτες μου φαίνεται…

Ένα παιδί που χαμογελάει με το τίποτα, που εμπιστεύεται εύκολα, που ενθουσιάζεται με το παραμικρό. Ένα παιδί που αγαπάει αληθινά και άδολα, που δεν κάνει δεύτερες σκέψεις για τις προθέσεις των άλλων. Ένα παιδί που κάνει όνειρα και που νιώθει πως όλοι έχουν τη δική του καρδιά, την δική του καθαρή ματιά. Ένα παιδί που…