Κατηγορία: Όπως μας το διηγήθηκες …

Ναι, εγώ είμαι εδώ που μας άφησες και σ’ αγαπάω ακόμη… Όμως, πλέον δεν είμαι η γυναίκα που κάποτε είπες πως αγαπάς. Αν ήμουν η ίδια γυναίκα που ερωτεύτηκες, που πόνεσες, που πλήγωσες, που εκμεταλλεύτηκες, που κακοποίησες (σωματικά και λεκτικά), τώρα θα απαντούσα χωρίς κανένα δισταγμό στα μηνύματά σου, θα σου έδινα άλλη μια δέκατη…

Τα μάτια μου έγιναν μικρές πηγές που μόλις σε θυμηθούν αναβλύζουν δάκρυα, έγιναν μικρά φράγματα που υπερχειλίζουν, σταματούν για λίγο μέχρι να έρθει το επόμενο κύμα συναισθημάτων να ταράξει τη λάμψη τους και να τα κάνει να γυαλίσουν από αγάπη, έρωτα. Τον τελευταίο καιρό χρησιμοποίησα μαζί σου την έκφραση «Δεν ξέρω». Μαζί σου… δεν ξέρω…

Είναι βαρύ το πένθος αυτής της σχέσης. Νιώθω έναν διαρκή, διαπεραστικό και βαθύ πόνο στο στήθος όταν σε σκέφτομαι, όταν έρχεσαι στο μυαλό μου ως σύντροφος και ως παρέα… Το ιδανικό μου για να φύγει ο πόνος; Να σε έπαιρνα αγκαλιά, όπως σε έπαιρνα πάντα. Να σε φροντίζω, γιατί μου άρεσε να σε φροντίζω. Σταμάτησα…

Και έτσι απλά την άφησε να φύγει ξανά και για πάντα αυτή τη φορά… Τίποτα δεν στάθηκε αρκετό να τον σταματήσει, να τον κρατήσει. Ούτε η αγάπη που έλεγε ότι ένιωθε για αυτήν, ούτε καν η αγάπη που καμιά δεν είχε ξανανιώσει για αυτόν, ούτε οι στιγμές, ούτε οι αγκαλιές, ούτε το πόσο κούμπωνε μαζί…

Το κορίτσι που κάποτε έλεγες λατρεία σου, περιμένει την καληνύχτα σου. Το κορίτσι, που κάποτε έλεγες μωρό σου, κοιτάζει το τηλέφωνο και ξέρει πολύ καλά τι λείπει αυτό το δροσερό βραδάκι του Οκτώβρη. Λείπουν κάποιες κουβέντες για να κλείσει τα μάτια της με χαμόγελο στα χείλη. Λείπει το φως που πλημύριζε το δωμάτιό της, ενώ…

Και ήρθε η ώρα που εσύ και εγώ είμαστε σε ένα μέρος με τα σώματά μας και όχι με το μυαλό, όπως τελευταία συνηθίζαμε. Σε ένα μέρος που εσύ και εγώ μπορούμε να γίνουμε ένα, που ο νους μας είναι άδειος από το φορτίο της ζωής και γεμάτος από τον έρωτά μας. Είμαστε εδώ που…

Σ’ αγάπησα πολύ λέει, αλλά σε αφήνω να μου φύγεις… Σ’ αγάπησα πολύ, αλλά μπορώ χωρίς εσένα στη ζωή μου… Σ’ αγάπησα πολύ, αλλά πετάω όσα έζησα και όσα ονειρεύτηκα μαζί σου… Σ’ αγάπησα πολύ και για αυτό σε έψαξα να σε βρω τόσα χρόνια μετά και να σε ξανααφήσω να μου φύγεις, γιατί τώρα…

Σε είδε να έχεις προχωρήσει τη ζωή σου.Σε ήθελε για να τον βοηθήσεις να γιατρέψει τις πληγές του.Σε κυνήγησε γιατί ήθελε να δει αν μετράει, αν θα τα καταφέρει.Σε κέρδισε διαλύοντας την μέχρι τότε ζωή σου.Σε χρησιμοποίησε για την επιβεβαίωσή του και για να πάρει όσα ήξερε πως θα του δώσεις και όση αγάπη είχε…

Ποιος σας είπε ότι έχετε δικαίωμα να εμφανίζεστε και να εξαφανίζεστε από την ζωή του άλλου όποτε θέλετε εσείς; Ποιος σας είπε ότι έχετε το δικαίωμα να παρατάτε τον άλλο, να τον πληγώνετε, να τον αφήνετε μόνο του στα σκοτάδια του, τη στιγμή που σας είχε πιο πολύ ανάγκη; Ποιος σας είπε ότι έχετε το…

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η δική μας ιστορία αγάπης… Μιλώντας διαδικτυακά μέρα νύχτα στο τσατ ανταλλάσσοντας απόψεις και προσωπικά στοιχεία μεταξύ μας, προσπαθώντας να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα. Βράδια αξημέρωτα να μιλάμε με βιντεοκλήση και στο τηλέφωνο, δίνοντάς μου υποσχέσεις και κάνοντας όνειρα για το μέλλον μας. Παρόλο που προέκυπταν πολλά εμπόδια και…

Κι είμαστε κι εμείς και θα ‘θελα να είμαστε πολλοί, που όταν συναντάμε την αγάπη, όχι αυτή που την προφέρεις αβίαστα σαν λέξη, μα αυτή που συνταράσει όλο σου το είναι και σε κάνει να νιώθεις πως ξαναγεννήθηκες, βάζουμε στην άκρη όλους, τους όποιους όλους και δινόμαστε ολοκληρωτικά σ’ αυτήν. Έτσι, ανιδιοτελώς, γιατί αυτό προστάζει…

Φρόντισε άνθρωπε να θρηνείς το κάθε τι στην ώρα του. Πονάς, κλαις, υποφέρεις για κάτι που ίσως να μην έρθει και πότε. Μην χάνεις τον χρόνο σου, μην χαλάς την ζωή σου για τις σκέψεις σου για το “αν”. Ζήσε το τώρα, πήγαινε την βόλτα σου, αγκάλιασε τους ανθρώπους που αγαπάς. Προσπάθησε για την στιγμή…

Περνούν οι μέρες, είτε θέλω, είτε όχι. Αρχίζει και ξεθωριάζει η εικόνα σου…. Όλα τα όμορφα που έγραφα, όλες αυτές οι συνηθισμένες λέξεις για τα σπάνια αυτά που ένιωσα, χάνονται. Τώρα ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου κάθε φορά που έρχεσαι στην θύμησή μου. Είναι θα έλεγα ανακούφισης, από όλα αυτά που φοβόμουν τόσο…

Μετανιώνω που ξέχασα πόσο με πόνεσες κάποτε και σου έδωσα την ευκαιρία να το κάνεις για δεύτερη φορά και να με κάνεις να πονέσω χειρότερα. Δεν θα μετανιώσω ποτέ για όσες στιγμές έζησα κοντά σου, για όσα σου έδωσα, για όσα σου είπα, για την καρδιά μου που σου χάρισα κι ας την έκανες ξανά…

“Αξίζεις πολλά” σου είπαν, “θα είμαι δίπλα σου” σου είπαν, “συγνώμη που σε πόνεσα κάποτε” σου είπαν, “είσαι η σύντροφός μου” σου είπαν, “θα έρθω να σε δω” σου είπαν, “βλέπω το μέλλον μου μαζί σου” σου είπαν… Είπαν, είπαν, είπαν και τελικά το μόνο που έκαναν στο τέλος, ήταν να σε εγκαταλείψουν έτσι απλά,…

Ο πιο δικός σου άνθρωπος, είναι εκείνος που θα είναι δίπλα σου, εκείνος που θα κλάψει με την λύπη σου, αλλά και με την χαρά σου, εκείνος που θα σου απλώσει το χέρι όταν όλα καταρρέουν να σε τραβήξει πάνω. Εκείνος που θα τον “χτυπήσεις” και θα σε χαϊδέψει. Εκείνος που θα τον αδικήσεις και…