Κατηγορία: – Joanna Sou –

Σε τι καιρούς ζούμε, σε τι εποχές; Αναλογιζόμαστε καμιά φορά, το σκεφτόμαστε; Μας τυραννάει, μας πονάει η σκέψη πως όλα φθείρονται, όλα αλλοιώνονται; Τίποτα δεν μένει όρθιο, τίποτα δεν μένει ίδιο, αναλλοίωτο στο χρόνο. Όλα επηρεάζονται, ακόμα και εμείς τα ανθρώπινα όντα. Διότι μένουμε με την ψευδαίσθηση πως τίποτα δεν θα αλλάξει. Νομίζουμε πως είμαστε…

Μην πεις λέξη, μην προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, την παραμικρή κουβέντα, την παραμικρή λέξη. Τα είπες όλα με τη συμπεριφορά σου. Οι πράξεις σου είναι πιο τρανταχτές από τον παραμικρό λόγο σου. Η περιφρόνησή σου, η απουσία σου, η σιωπή σου, μίλησαν για σένα. Η γλώσσα του σώματος, η…

Η ζωή δεν σε ξεχνά, δεν ξεχνά να σου θυμίζει τι σημαίνει ζωή. Δεν ξεχνάει να σου δείξει το αληθινό της προσωπείο, την ωμή, αδίστακτη και αδυσώπητη πλευρά της. Όχι αυτήν που νομίζεις και παρασύρεσαι, ξεχνιέσαι, αυταπατάσαι, που ζεις με ψευδαισθήσεις πρόσκαιρες, εφήμερες χαρές και απολαύσεις, αλλά την πλευρά που το χαμόγελο στραβώνει, που το…

Λένε όποιος παίζει, χάνει. Λένε όποιος δεν παίζει, δεν κερδίζει ποτέ. Ναι σίγουρα, μα η ψυχή και η καρδιά δεν είναι για παιχνίδια. Και παιχνίδι κανενός δεν αξίζει να γίνεις… Όποιος σε δει σαν ένα κομμάτι ενός παιχνιδιού, δεν αξίζει να ξοδέψεις το χρόνο σου μαζί του. Πολλοί γινόμαστε παιχνίδια και πιόνια σαν τη σκακιέρα…

Το ξέρω πως δεν θα βγω αλώβητη από όλο αυτό. Αλλά ίσως μπορέσω βάζοντας μια άνω τελεία αυτή τη περίοδο στη ζωή μου, κάνοντας ένα διάλειμμα από τη ροή της καθημερινότητάς μου, για να μπορέσω να την κατανοήσω. Να μπορέσω να κάνω έναν επαναπροσδιορισμό του εαυτού μου, έναν απολογισμό της ζωής μου, μια επανεκτίμηση της…

Σε περίμενα να γυρίσεις, περίμενα ένα μήνυμά σου στο απόλυτο σκοτάδι. Ώρες βασανιζόμουν να μιλάω με τον εαυτό μου, να σε δικαιολογώ. Σε περίμενα να μου ζητήσεις το λόγο, να επιμείνεις, να παρακαλέσεις, να μου πεις οτιδήποτε, το πιο μικρό, το πιο χαζό, το πιο αστείο που θα μπορούσα να σκεφτώ. Μα εσύ δεν ερχόσουν……

Γιατί πάντα συνεχίζουμε να γυρνάμε στα παλιά; Γιατί συνεχίζουμε να ξύνουμε ό,τι μας πονά; Γιατί δεν προχωράμε χωρίς να κοιτάμε πίσω; Αν συνεχίσεις να κοιτάς πίσω, κάποια στιγμή θα σκοντάψεις, κάποια στιγμή θα κολλήσεις. Θα σταθείς εκεί χωρίς κανένα λόγο, χωρίς κανένα νόημα. Αφού το ξέρεις δεν σου κάνει καλό, όσο κι αν το σκέφτεσαι,…

Λόγια, λόγια του αέρα, λόγια που φούσκωσαν, λόγια που σε χόρτασαν, μα δεν σε ευχαρίστησαν. Ποτέ δεν σε ικανοποίησαν. Λόγια που ακούς καθημερινά, από στόματα που ξέρουν να αραδιάζουν τις λέξεις χωρίς να τις εννοούν, χωρίς να σημαίνουν κάτι γι’ αυτούς. Πώς μπορούν και πλάθουν παραμύθια; Μα φυσικά αφού είναι τόσο εύκολο να ξεφύγει, αν…

Κουβέντες που έχουν μείνει χαραγμένες στην ψυχή μου. Κουβέντες που δεν θέλω να θυμάμαι, που δεν θέλω να είναι αληθινές κι όμως φοβάμαι πως τελικά ισχύουν. Στο πέρασμα του χρόνου, αναπολώ φράσεις σαν την συγκεκριμένη από τη συγχωρεμένη κι αγαπημένη γιαγιά μου, που μου έλεγε καθώς ήμουν έφηβη και ονειροπόλα «αυτός που σε αγαπάει σε…

Είπα δεν θα έρθω να σε βρω νέα μου αρχή. Είπα και πάλι απόψε θα οπισθοχωρήσω. Θα βάλω το θάρρος μου κάτω από τα σκέλια, θα βρω την απίστευτη κι απόλυτα λογική δικαιολογία και με μικρά, αθόρυβα βήματα θα σου γυρίσω τη πλάτη. Θα κάτσω να κλάψω μετρώντας τα αμέτρητα λάθη μου, τα πάθη μου,…

Με ρωτάνε συχνά, τι αναζητάς στη ζωή σου; Αυθόρμητα η απάντηση μου είναι “το άλλο μου μισό”. Μήπως είναι χαζή απάντηση, μήπως είναι τελείως αφελής; Μπορεί, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει άλλο μισό κανενός. Είμαστε όλοι, ανεξαιρέτως, ο κάθε ένας ξεχωριστά μια ύπαρξη, μια ολοκληρωμένη ύπαρξη. Άνθρωποι με όλο τους το είναι,…