Κατηγορία: – Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤) –

Δε θα σου κλείσω ποτέ την πόρτα, δεν μπορεί να γίνει άλλωστε χωρίς εσένα το μέλλον, δεν έχει καμία βάση. Κάπου στο βάθος του μυαλού μου, όλα αυτά τα συντρίμμια τα βλέπω να γίνονται ξανά από την αρχή χρήσιμα, για να χτίσω τα όνειρά μου. Χρόνια αδίκησα τον εαυτό μου για ό,τι έκανα, λες και…

Έστρωσα τα καλύτερα σεντόνια μου, άναψα κεριά και ψέκασα το δωμάτιο με το αγαπημένο μου άρωμα. Όλα ήταν τακτοποιημένα τόσο ωραία! Φόρεσα τις φρεσκοπλυμένες μου πιτζάμες και χτένισα τα μαλλιά μου, συντροφιά μου η μουσική από τον αγαπημένο μου σταθμό. “Ξεγελώ λοιπόν τον καθένα…” σιγοτραγουδώ μαζί με την Μαρινέλλα και γελάω που είμαι τόσο φάλτσα!…

Νυσταγμένη και νευριασμένη σε αυτή τη διαδρομή καθημερινά, η μόνη σκέψη ποτέ θα γυρίσω σπίτι, λες και εκεί είχε κάτι σημαντικό… Ένα με την μοναξιά, αλλά δεν είχα αυτή τη ταχυκαρδία της αβεβαιότητας. Λες και κάθε μέρα η ιέρεια των βουντού έμπηγε τις καρφίτσες της στο στήθος μου… Φωνές πρωί πρωί και γεμάτο ασφυκτικά το…

Ξεκινάς να βγεις στο κόσμο μετά από ένα διάστημα μιας αρρωστημένης σχέσης, που την έκανες κορώνα στο κεφάλι σου (αγκάθια) και επειδή η διάθεσή σου είναι στα τάρταρα, μιλάς με τον κάθε τυχαίο, για να πετύχεις έναν πιο λίγο προβληματικό (όχι ότι εσύ δεν είσαι) στο ιντερνέτι (τι βλέπεις Θεέ μου!)… Μερικά ραντεβού αργότερα, λες…

Είμαι η κόρη σας “κυρία Μητέρα”… Διαδρομή στο παρελθόν, με μόνο εισιτήριο το μυαλό. Δεν ξέρω αν ποτέ είχα φτάσει τόσο μακριά στη ζωή μου, γεμάτη δύσκολα συναισθήματα και με μάτια να τρέχουν ασταμάτητα δάκρυα. Δεν ξέρω αν νιώθω αυτή τη στιγμή και τι είναι αυτό ακριβώς, θυμάμαι όμως αυτή τη φωνή πάντα να με…

Άκου φίλη τι δεν θέλω άλλο να ακούω… λάθος έκφραση το “εσύ φταις, επιλογή σου είναι”. Ναι, εγώ φταίω, ήθελα και έφταιξα για όλα όσα έκανα στη ζωή μου! Μέγιστο λάθος το “κάνε υπομονή”… γιατί να κάνω; Το ξέρω και μόνη μου, δεν είναι απάντηση αυτή! “Υπάρχουν και χειρότερα”… είμαι σίγουρη, αν κρίνω από τον…

Θέλω να σου πω φίλη μου τον πόνο μου, εκείνον που ρίζωσε μέσα μου και δεν άφησε χώρο για άλλον. Στάθηκα τυχερή που δεν πνίγηκα στο θυμό μου, αλλά τελικά έγινε δηλητήριο μέσα στο αίμα μου και σταγόνα σταγόνα θέριζε τις φλέβες μου κάθε μέρα. Δεν τόλμησα να πω τίποτα σε κανέναν, ντράπηκα μπροστά στη…

Αυτός ο Φλεβάρης σε όλα του λίγος, δεν περίσσεψε ίχνος ζωής… Ήταν δεν ήταν στην μέση του, όταν η απόφαση για την φυγή ήρθε. Δύο λεπτά ήταν αρκετά για μια απόφαση ζωής… Η λύση για άλλη μια φορά ήταν η βαλίτσα γεμάτη μικροαντικείμενα, λιγοστά ρούχα, χρεη ψυχής και άτιμες δολοφονικές μνήμες, στη βαλίτσα του μυαλού…

Κοίτα που τα σωστά σου γίναν θηλειά και με έπνιξαν… Κοίτα που δεν μου έμεινε κουράγιο να δω τι μου φυλάει το μέλλον μαζί σου, γιατί ένα χέρι από το παρελθόν μου πήρε την πίστη… Και αυτά που για σένα είναι λάθος, για μένα ήταν σωστά… Δεν σε ξέχασα σε μια καθημερινότητα που τρέχει, απλά…

Ζω μόνη μέσα στον κόσμο, χρόνια καταδικασμένη σε ένα κενό που μεγαλώνει. Ενηλικιώθηκε η ψυχή μου ξαφνικά, μετά το συμπέρασμα ότι… αγόραζα αγάπη! Εθελοτυφλούσα για να αγοράσω χρόνο και το χρέος της πραγματικότητάς μου μεγάλωνε. Δεν με αγαπούσα, με πότιζα ψέμα και προσδοκίες που στοίχιζαν κόπο, πόνο και ερημιά. Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι μπορούν να…

Δεν άντεξα απόψε… λύγισα τόσο που οι λυγμοί δεν είχαν σταματήσει λεπτό. Έξω γιορτή και μέσα κηδεία. Εσύ αλλού και εγώ μόνη. Περίεργο συναίσθημα, μόνη και μέσα μου. Ήταν τόσο έντονο, που φοβόμουν να το δεχτώ. Πήρα το βιβλίο μου και άρχισα να διαβάζω, δεν ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστό και επειδή ήταν Χριστούγεννα με…

Στην αρχή πόνεσα τόσο, που η όψη μου είχε γίνει ένα με το σκοτάδι. Το βλέμμα μου κενό και το σώμα μου δεν υπάκουε στις εντολές. Στη πορεία η θλίψη έγινε θυμός και όλα άλλαξαν. Ο θυμός έγινε η αρχή, για να δω ότι αυτή η πλευρά του εαυτού μου είχε ξεπεράσει το φυσιολογικό. Η…

Κάπου το 1999 στο νησί, έφηβη τότε, περπατούσα το σοκάκι να φτάσω άμεσα στο σπίτι, γιατί η γιαγιά μου θα είχε βγάλει σπυριά για το πού είμαι! Ατίθαση όπως πάντα, αποφάσισα να κόψω δρόμο και να μπω από κει που η Καλυψώ κάνει τα μαγικά της και όλοι την φώναζαν “ζαβή”. Η Καλυψώ, μια μορφή…

Ξέρεις… είναι σχεδόν 2 μήνες που οι σκέψεις πήραν το δρόμο τους για να μπορέσω να συνεχίσω. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν το ότι ήρθες και εσύ στη ζωή μου… Δεν ξέρω αν η τύχη μου ήταν να μπορέσω να περάσω αυτό το Γολγοθά, αλλά δεν με νοιάζει πια. Πόσο τυχερή είμαι για αυτά που ένιωσα…

Με σκότωσα, γιατί τον αγαπούσα! Όταν η λογική εξαφανίστηκε και στη θέση της μπήκε η παράνοια, εκεί η δεύτερη μου φύση είχε γίνει η απόλυτη θολούρα και ο εξευτελισμός. Ένας κόσμος κενός! Δεν ήξερα τι σημαίνει γελάω… Αυτή η καθημερινότητα είχε γίνει εθισμός! Να τσακωθώ, να χάσω τον έλεγχο με το κάθετι που έκανες και…

Ελεύθεροι δολοφόνοι ανάμεσά μας, με καθαρά χέρια και όπλο τη νεκρωμένη ψυχή τους! Ποιο δικαστήριο μπορεί να δικάσει αυτούς που άφησαν ζωντανούς νεκρούς  ανθρώπους που αγάπησαν και δολοφονήθηκαν ψυχικά με αποτέλεσμα μια ζωή καταδικασμένη στο σκοτάδι; Ο δολοφόνος που με σκότωσε, με άφησε ζωντανό να παλεύω με το ψέμα, με την υποκρισία και μια καρδιά…

Θέλω να σας πω μια ιστορία, από εκείνες που τιμωρούν τους άδικους ανθρώπους, από εκείνες που έχουν πολλή ανασφάλεια και τραύματα… Σας το έχω ξαναπεί, δεν φταίει κάποιος αν τον έμαθαν πως η αγάπη είναι κάτι περίεργο και ότι πληγώνει. Φυσικά και όλοι έχετε κλάψει και πονέσει για σχέσεις που δεν βγήκαν όπως τα είχατε…

Η πληγή που άνοιξες, ακόμα να κλείσει και ο καιρός που περνάει την κάνει πιο βαθιά… Ξέρεις, μαζί σου είχα μάθει πάντα να βάζω ένα μεγάλο τσιρότο πάνω της και να συνεχίζω, μα τώρα την άφησα έτσι να τη βλέπω και να την βλέπεις και εσύ! Αυτή η πληγή ξεκίνησε να αιμορραγεί από τη μέρα…

Οι μισοί από εμάς δεν μεγαλώσαμε με πολλές αγκαλιές, ίσως να μην μεγαλώσαμε καν σωστά, να ήρθαμε σε αυτή τη ζωή από λάθος ή οι συνθήκες στη πορεία να μας άφησαν να είμαστε συναισθηματικά μισοί. Λένε ότι οι αγκαλιές είναι το φάρμακο στη θλίψη, στην χαρά, στην απώλεια κι η αγκαλιά της μάνας, ίσως είναι…