Κατηγορία: – Βούλα Γκεμίση –

Απλώνω το χέρι χωρίς φόβο. Μαζεύω ψιχάλες βροχής στη χούφτα μου. Θέλω να νιώσω… Πόσο θέλω να νιώσω εκείνο το άγγιγμα της βροχής! Να γίνει νερό, να ταξιδέψει στο διψασμένο μου κορμί. Σφαδάζει σαν τρομαγμένο ζώο μέσα μου, η φωνή εκείνης της έρημης πλανεύτρας και το ταξίδι της φωνής της γίνεται ανεμοστρόβιλος. Σαρώνει τα πάντα…

Πλησιάζω. Όλο και πλησιάζω. Ένα βήμα τη φορά. Το βλέμμα μου βυθίζεται μέσα στο δικό σου. Βαριανασαίνω. «Είσαι το κέντρο του κόσμου. Mόνο εσύ…» νιώθω να σου φωνάζει με όλη την δύναμη η καρδιά μου. Όμως εγώ σφραγίζω τα χείλη, ξεροκαταπίνω, σιωπώ και έπειτα το βλέμμα μου με μία ανεπαίσθητη, αργή κίνηση, κατηφορίζει αναζητώντας με…

Μέσα στην ιστορία αυτή, κρύβεται η στιγμή που έζησα όλη μου τη ζωή. Οι αληθινοί έρωτες ίσως να είναι εκείνοι που δεν βρήκαν ποτέ το δικό τους δρόμο προς την ευκαιρία. Ίσως να είναι εκείνοι που μαρτυρούν ότι υπάρχουν μόνο όταν τα βλέμματα συναντιούνται. Δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να εκπληρώσουν. Τα χείλη σφραγίζουν με…

Μου είχε πει ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Μεγάλωσα με το να μην πιστεύω ποτέ στα μεγάλα λόγια. Για εμένα η ιστορία της ζωής μου μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι, γιατί ο συναισθηματικός κόσμος μου ήταν απαλλοτριωμένος από στερεότυπα και κλισέ. Έτσι πίστευα. Ότι ήμουν δυνατή. Ότι μπορούσα να έχω τον έλεγχο σε όλα.…

Πόσα συναισθήματα μπορεί να κρύβει μία ταπεινή λέξη; Δώσε εσύ την απάντηση στον εαυτό σου, γιατί το «συγγνώμη» ήταν πάντοτε μία λέξη αξίας. Μία λέξη που κουβαλάει μαζί της φόβο, αδυναμία, μοναχικότητα, μετάνοια, δύναμη, αποδοχή, προσμονή, ελπίδα προς την αλλαγή. Μία λέξη με αμέτρητα συναισθήματα και έννοιες. Ποια από αυτές τις έννοιες υιοθέτησες, ποια διέγραψες,…

Πίστευα πάντοτε ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα μπορούσαν να είναι ιδανικές. Μία βαθιά ρομαντική ψυχή που τα βήματα της αιωρούνταν πάνω από την άπιαστη ευτυχία. Ο χρόνος και η ωριμότητα μέσα από εμπειρικές σχέσεις, μου δίδαξαν περίτρανα ότι τα ιδανικά δεν θα μπορούσαν να κρύβονται σε μαγικές συνταγές. Η αγάπη όπως και το μίσος,…

Τα σημάδια λένε πως προέρχονται από μικρές ή μεγάλες πληγές που σε στοιχειώνουν, έτσι δεν είναι; Πώς μοιάζουν αλήθεια αυτά τα σημάδια; Αν μου έλεγαν σήμερα να μπορέσω με κάποιο τρόπο να στα αποτυπώσω, για να μπορέσω να σου δώσω ακόμα ένα σωστό μήνυμα, θα ψάχνω μέσα μου για να το κάνω όσο πιο σωστά…

Το τσιγάρο αποτελεί το δικό μου τρόπο διαφυγής. Τις περισσότερες φορές ίσως στα μάτια μου να αποτελεί τη μόνη λύση είτε για να ξεφύγω από κάποιο προβληματισμό μου, είτε γιατί πρέπει να γίνω αποδεκτή από το κοινωνικό μου σύνολο. Κοινώς, τις παρέες μου. Σίγουρα όλα ξεκινάνε με μια δοκιμή. Η καθημερινότητα τρέχει με ταχύτητα φωτός,…

Γνωστό το άρωμα της. Τόσο γνωστό που αρχίζει να περνάει από τα ρουθούνια σου απαρατήρητο πια, σαν να μη σου ξυπνάει καμία αίσθηση. Αρκετά γνώριμη μυρωδιά πλέον. Υπάρχουν και μέρες που σου προκαλεί εμετό. Άλλες πάλι σου είναι ok στο να την ξανανταμώσεις. Σχεδόν αδιάφορη πια. Ανάβεις τσιγάρο και αναπολείς εκείνες τις πρώτες μέρες που…

Δε φοβήθηκε ποτέ να τσαλακωθεί. Η εικόνα της πάντα ερχόταν τελευταία στη λίστα των προτεραιοτήτων της. Δεν την ενδιαφέρει αν θα πετύχει το μανικιούρ, ούτε θα σκάσει αν θα της πέσει η μπούκλα. Δεν την ενδιαφέρει καν να είναι όμορφη, σέξι ή γοητευτική. Η εναλλακτική ματιά της άλλωστε, ποτέ δε θα της επέτρεπε να ζήσει…

Τα πράγματα κάπως σοβάρεψαν. Έψαξα και έμαθα. Πρώτα για μένα και έπειτα για εμάς. Όλα τα δείγματα έδειχναν ότι εμείς, εδώ και καιρό είχαμε χάσει την επικοινωνία. Κάτι μας απομάκρυνε και το χειρότερο είναι ότι και οι δύο συμβιβαζόμασταν σε αυτή την μεταξύ μας απόσταση. Το αφήναμε και μας άφηνε. Ήταν πιο απλό από την…

Αλήθεια πόσα χρόνια έχουν περάσει; Θυμάσαι ή είναι τόσα, ώστε έχουν κάνει τη διαδρομή των αναμνήσεων, ξεχασμένο δρόμο στο υποσυνείδητο σου; Είναι περίεργο το πώς η μνήμη χαράζει ανεξίτηλα κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της ζωής σου, σε αντίθεση με άλλες, που απλά και τόσο εύκολα τις διαγράφει. Είναι περίεργο το πώς τα χρόνια ίσως να μη…

Όσο και αν διακρίνω τον εγωκεντρισμό του παιδιού μου στην πορεία της ζωής του, μου είναι δύσκολο να καταλάβω ότι ο εγωκεντρισμός ενός παιδιού ουσιαστικά ξεκινάει από τον πρώτο μήνα ύπαρξης του και ίσως αν το αναλύσουμε περισσότερο να διαπιστώσουμε ότι το ίδιο το παιδί από όταν βρίσκεται ακόμα στην μήτρα της μητέρας του, ξεκινάει…

ΕΣΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΝΑ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ… «Μαμά… είμαι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Μη σε βαραίνει η σκέψη ότι μπορεί να μη καταλαβαίνω, να μην έχω σκέψεις, όνειρα ή κάποιο ταλέντο σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας…

Μάγκα μου ξεπροβάλει μπροστά σου και στα δικά σου μάτια απομονώνεται η δική της αγγελική όψη, αφήνοντας τον περίγυρο να κινείται σε αργούς ρυθμούς, που θυμίζουν slow motion κάποιας ταινίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο προσωρινός σου έρωτας, που δεν είναι άλλος από τον πολύτιμο ενθουσιασμό σου, έχει έρθει μπροστά σου και σου δίνει το…

Εκεί που οι ματιές συναντιούνται. Εκεί να έρθεις να με βρεις. Έλα να μιλήσουμε για απωθημένα. Από εκείνα, που δύσκολα ξεπερνιούνται. Στροβιλίζουν μερόνυχτα στο μυαλό σου και είναι μία διαφορετική μορφή καψούρας. Έλα να σιγοψιθυρίσουμε το πόσο αμαρτωλά, γλυκά και βασανιστικά, ξεκλέβουν από μέσα σου το σκίρτημα της προσμονής. Όσος καιρός και αν περάσει, το…

Οι όρκοι αγάπης είναι βαρύ φορτίο, που θέτουν όρια υψηλών προδιαγραφών. Οι σιωπές είναι ακόμα βαρύτερο, που καταπιάνονται μέσα από υγρά βλέμματα την ώρα που το τέλος έρχεται αναπάντεχα. Δύσκολο να απομονώσω τις στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί. Γιατί με στιγμές μοιάζουν όλες οι αναμνήσεις μας μέσα σε αυτή την αιωνιότητα. Δε θυμάμαι να σου είχα…