Κατηγορία: – Άνδρεα Αρβανιτίδου –

Ένα φιλί ήταν ικανό να σβήσει ένα πονεμένο παρελθόν. Ένα φιλί ήταν ικανό να διαγράψει τα πάντα και όλα μέχρι τότε έμοιαζαν με φθηνούς ενθουσιασμούς. Η μορφή σου και το χαμόγελό σου, φώτισε το παρόν μου και έσβησε ό,τι άσχημο με πόνεσε. Με έκανε να ξεχάσω πληγές, λόγια και αγάπες που δεν άξιζαν. Το χθες…

Για χρόνια η δροσιά ήταν η παρέα μου, σε κάθε μου στιγμή με ακολουθούσε και κρατούσε την φωτιά που σαν μια σπίθα είχα μέσα. Σαν ζώδιο της φωτιάς κράταγα την φλόγα μέσα μου, γιατί η δροσιά είχε βρει καταφύγιο στο μεγαλύτερο μέρος του κορμιού μου. Αλλά μια μέρα του Αυγούστου, με ένα φεγγάρι πάνω από…

Σε μια ζωή που μόνο το τώρα έχει σημασία. Το τώρα ζούμε κάθε φορά που ξημερώνει μια μέρα. Δεν υπάρχει το μετά, μόνο το πριν, που με τα μαθήματα που μας έδωσε μας έκανε αυτούς που είμαστε. Μου έμαθε να αγαπάω δίχως όρια, να αγαπάω χωρίς να ζητάω αντάλλαγμα, να σέβομαι την αγάπη. Το μόνο…

Όταν άρχισε να με τυλίγει το σκοτάδι κάθε μέρα και πιο πολύ, θέλησα να μείνω μόνη. Δεν ήθελα να σε τραβήξω στην μαύρη άβυσσο μαζί μου. Ένα σκοτεινό πλάσμα μπήκε μέσα μου και έπρεπε να παλέψω. Δεν ήθελα να με δεις να λυγίζω, να δεις την ματωμένη μου ψυχή να μάχεται για μια ζωή που…

Τι κι αν κάποιος έφυγε στο ταξίδι που δεν έχει επιστροφή… εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν σημάδια από ανθρώπους που δεν φεύγουν τελικά ποτέ από κοντά μας. Πούπουλα που έρχονται μπροστά στα πόδια σου από το πουθενά, γνώριμες μουσικές που σου θυμίζουν όμορφες στιγμές. Αρώματα από λιβάνι που δηλώνουν ότι η ψυχή περιφέρεται στον χώρο. Όνειρα…

Κλείνω τα μάτια και χάνομαι σε ένα χθες που έμαθα να απολαμβάνω κάθε στιγμή. Τότε που ήμουν παιδί χωρίς υποχρεώσεις και η χαρά ανάβλυζε μέσα από την ψυχή μου. Τότε που όλα ήταν αθώα, διαφορετικά. Σκέψεις και όνειρα για μια ζωή που απλωνόταν μπροστά στα πόδια μου. Θύμησες που κλείδωσα στο πίσω μέρος του μυαλού.…

Είναι και αυτές οι μέρες που χωρίς να το περιμένεις, ο πόνος έρχεται να σου θυμίσει τα σκοτάδια που σε βύθισαν για αρκετό καιρό σε μια άβυσσο που σε έκανε να πιστεύεις ότι το φως δεν υπάρχει. Ένας γνώριμος πόνος που νόμιζες ότι άφησες στο παρελθόν, μα πόσο ουτοπία όλο αυτό! Το θηρίο θέλει να…

Κάθε πρωί σαν μπει η πρώτη ηλιαχτίδα μέσα στο δωμάτιο, ξημερώνει μια νέα μέρα, ξημερώνουν στιγμές που εσύ ο ίδιος θα φτιάξεις. Σαν τα μάτια ανοίξεις, οι στιγμές είναι σαν πλαστελίνη, είναι στο χέρι σου το πώς θα τις πιάσεις. Στιγμές που ενεργοποιούνται με το πρώτο φως της ανατολής. Περιμένουν την πρώτη καλημέρα για να…

Ένα παράπονο μέσα στην ψυχή μου… δεν μου είπες ποτέ τα τελευταία σου λόγια. Σε είχα στην αγκαλιά μου, άψυχο κορμί, σε κοίταζα και περίμενα έστω ένα σ’ αγαπώ, να προσέχεις. Δεν ήρθε ποτέ το τελευταίο αντίο, ίσως γιατί δεν ήθελες να το πεις ποτέ και το πήρες μαζί σου. Έχει όμως τελικά αξία να…

Και τι κι αν μεγάλωσα; Μήπως υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει “θάψε το παιδί μέσα σου”; Μήπως αν γίνω πιο σοβαρή, η ζωή θα γίνει καλύτερη; Το αντίθετο, αν αφήσεις το παιδί μέσα σου να ανθίσει, μόνο τότε θα βλέπεις αλλιώς τις δύσκολες καταστάσεις. Αν νιώθεις παιδί, θα απολαμβάνεις κάθε στιγμή διαφορετικά. Πότε δεν…

Ξυπνάω ιδρωμένη, κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο, επιθυμίες που έμειναν στο κενό. Το βάρος στην ψυχή μου αβάσταχτο. Μια εκδρομή στην θάλασσα, μια νυχτερινή έξοδο για να γιορτάσουμε την ζωή που τελικά τελείωσε άδοξα. Το τραπέζι σε εκείνα τα μπουζούκια γέμισε με γαρύφαλλα που καλύπτουν την απουσία σου. Οι θάλασσες γέμισαν με νοσταλγία σε εκείνες…

Γίνεσαι πολλές φορές θεατής της ίδια σου της ζωής, αισθάνεσαι σαν να παρακολουθείς μια ταινία ή σαν να βλέπεις έναν εφιάλτη, όλο θέλεις να ξυπνήσεις, μα τίποτα δεν γίνεται.Όλα ξεθωριάζουν όταν σταματάς να ζεις, γκριζάρουν τα χρώματα σαν τις παλιές φωτογραφίες που έχουν κιτρινίσει από την πολυκαιρία. Έτσι οι στιγμές που κοιτάς από το παρόν…

Η ζωή συνεχίζεται… Πόσες φορές αυτή η φράση με θύμωνε, με έκανε να μην θέλω να την ακούω. Όμως ισχύει, γιατί ό,τι άσχημο κι αν γίνεται γύρω μας, η ζωή είναι μπροστά και περιμένει, δεν έχει χρόνο για δράματα. Αυτό που χρειάζεται είναι ελπίδα και θάρρος. Κανείς δεν μπορεί να σου πάρει την ελπίδα, ακόμα…

Χαμένη στις σκέψεις μου, γύρω μου στάχτες κι εγώ προσπαθώ να θυμηθώ τι ήταν αυτό που μου είχε δώσει ζωή. Γυρνώντας λίγα χρόνια πίσω, μόνο ένα πράγμα έμεινε να κρατάει την σπίθα ζωντανή μέσα μου. Αυτό το φιλί που έκαιγε, σαν βαθύ κόκκινο, σαν μια πύρινη λαίλαπα που μπήκε μέσα μου και έκαψε όλο το…

Πόσα πρέπει να ανεχτείς για να πεις φτάνει, ξενέρωσα; Μήπως στην εποχή που ζούμε δεν ανεχόμαστε πολλά και ξενερώνουμε με την πρώτη διαφωνία; Ξενέρωσα μετά από πολλές προσπάθειες, όταν προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, όταν κάθε φορά πρέπει να δικαιολογούμαι. Ξενέρωσα να δίνω από την ψυχή και να βλέπω γύρω μου άτομα να…

Μήπως τελικά φταίει ο χρόνος για όλα; Μήπως φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι; Φιλίες που χάθηκαν στον χρόνο ή ήρθαν μόνο για κάποιο λόγο και για συγκεκριμένο χρόνο; Φιλίες που δεν έμειναν, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν άξιζαν άλλο χώρο στην ζωή σας. Όταν με την ψυχή σου κάνεις πράγματα και δώρα, δεν τα…

Έκλεισα τα μάτια και το άρωμα της κανέλας στο τσάι που έφτιαξα, μου έσπασε την μύτη, με πήγε σε μέρη μαγικά. Εκεί, μακριά στην ανατολή, προς Ινδία. Από μικρή ονειρευόμουν αυτόν τον τόσο διαφορετικό κόσμο, με τα χρώματα, τις έντονες μουσικές, τους χορούς, αλλά και τα έντονα αρώματα από τα διάφορα μπαχαρικά που έβαζαν στα…

Γεννήθηκα με μια σκιά δίπλα μου. Σε κάθε μου όνειρο, αυτή η σκιά μου ζεσταίνει την ψυχή. Από μικρή ζούσα έχοντας μια σκιά πλάι μου. Δεν ήταν σκοτεινή σκιά, ήταν το φως που με συντρόφευε στις δύσκολες στιγμές. Μα κάποια στιγμή ήθελα αυτή η σκιά να γίνει ζωντανή να με αγκαλιάσει, κουράστηκα να ψάχνω την…

Άραγε πια να είναι η απάντηση σε μια κακία; Πολλές φορές νευριάζουμε και το δείχνουμε έντονα και αυτή είναι και η ευχαρίστηση του άλλου. Ίσως με νεύρα και βρισιές να δείχνουμε περισσότερο αδύναμοι και έτσι ο άλλος θα σκέφτεται ότι η κακία του πιάνει τόπο και θα το κάνει συνέχεια μόνο, και μόνο να σε…