Κι εκεί που κάνω ένα βήμα πίσω, βρίσκομαι και πάλι δυο βήματα μπροστά.
Εκεί που λέω να φύγω μακριά σου, έρχομαι ακόμα πιο κοντά.
Ένας φαύλος κύκλος κι εγώ παγιδευμένη μέσα του.
Σαν το χαμστεράκι που γυρίζει την ρόδα του νομίζοντας πως προχωράει, πως κάπου αλλού θα φτάσει, αλλά βρίσκεται ξανά και ξανά στην ίδια θέση.
Νιώθω την κούρασή του, την αγανάκτησή του, τον κόπο του. Νιώθω την απογοήτευσή του.
Μάταια όλα κι αυτό να συνεχίζει αδιάκοπα να προσπαθεί.
Τόσα πολλά για τόσο λίγο.
Για το δικό σου τόσο λίγο.
Όλος ο κόσμος δικός μου να ζει.
Ilona