Κάθε φορά που με βλέπεις, θυμάσαι να μου υπενθυμίσεις την παρουσία σου.
Κάθε φορά που με κοιτάς, αναστατώνεσαι σαν μικρό παιδί, νιώθεις ότι σου πήραν την καραμέλα μέσα από τα χέρια… για λίγο.
Αναστατώνεσαι, βροχή των αστεριών τα μηνύματά σου.
Το δαχτυλίδι είναι ακόμα φορεμένο στο χέρι μου, δεν λείπει, είναι εκεί. Με κοιτά με παράπονο…
Αυτό κοιτάς και εσύ με αγωνία και έπειτα τα μάτια σου θολώνουν… Απόγνωση και απελπισία.

Χτυπάς την πόρτα με τον ίδιο φόβο, αλλά και αποφασιστικός, με την ελπίδα ότι έχω αλλάξει γνώμη.
“Βγάλε με από την κόλαση μωρό μου” ψιθυρίζεις. “Κάνε με ξανά ευτυχισμένο”.
“Μα ο κύκλος της σχέσης ολοκληρώθηκε σίγουρα” μουρμουρίζω, χωρίς καν να πιστεύω μισή λέξη από ό,τι ξεστομίζω.
Στην πόρτα στέκεσαι και τα χέρια σου τρέμουν με απόγνωση. Πέφτω ακόμα μία φορά στην αγκαλιά σου.
Ο αναστεναγμός σου δεν μου δίνει κανένα περιθώριο να μετανιώνω.

Σε επέλεξα γιατί ξεχώρισες, γιατί η αγάπη σου ήταν ελιξίριο στον πόνο μου.
Δεν μου είχε φερθεί καλά η ζωή. Διψούσα για συναισθήματα. Μου τα έδωσες όλα…
Τότε γιατί γιατί είπαμε τέλος, αλλά δεν τελειώσαμε ποτέ;
Γιατί χάθηκαν όλα στη δίνη της απώλειας;
Γιατί χάσαμε την αγάπη μας;
Γιατί τη χαρίσαμε;
Γιατί φοβηθήκαμε να ζήσουμε μαζί;

Γιατί δεν θα σε πληγώσω ποτέ χωρίς παιδιά… χωρίς οικογένεια δεν γίνεται.
Ήμουν απόλυτη, δεν θα σε άφηνα δυστυχισμένο να κοιτάς τις παιδικές χαρές με ευτυχισμένους μπαμπάδες κάνοντας κούνια στα παιδιά τους.
“Μαζί σου θέλω να ζήσω φεγγαρένια μου, μαζί σου! Δεν με νοιάζει κάτι άλλο!”
“Τώρα το λες, αργότερα θα με προδώσεις για κάποια που θα μπορεί… η φτώχεια δεν υιοθετεί. Η ίδια συζήτηση κάθε φορά, μα δέξου πως τελειώσαμε και κάνε τη ζωή σου ευτυχισμένη με μία υπέροχη οικογένεια, ένα όμορφο σπιτικό γεμάτο παιδικές φωνές.”

Τίποτα δεν αλλάζει όμως.
Καμία δεν αγάπησες, παρά μονάχα εμένα.
Ούτε εγώ προχώρησα.
Μόνο τα χρόνια αφήνουν πάνω μας μικρά ανεξίτηλα σημάδια.
Αξίζουμε τη μοναξιά;
“Όχι” μου λες “το δικό μας τέλος τελειωμό δεν θα έχει. Το δικό μας τέλος λέει πάντα τη λέξη ‘κοριτσάκι μου’….”. Μία λέξη που δεν πολεμάται στην ουσία της. Οι αναπνοές θα κόβονται σε κάθε τέλος και αρχή.