Αυτό τελικά ήμουν και θα είμαι πάντα για σένα. Ένα απωθημένο.
Ένα απωθημένο που όσο και αν προσπάθησες να διώξεις από μέσα σου, δεν τα κατάφερες.
Όσο και αν προσπάθησες να διαλύσεις, να υποβαθμίσεις, είδες πώς δεν ήταν δυνατόν.
Έπεφτες ο ίδιος στην παγίδα σου.

Κάπως έτσι ξεκίνησες να με κυνηγάς, να με διεκδικείς, να προσπαθείς να εισβάλλεις στην ζωή μου. Παρακολουθούσες τα πάντα. Όλες τις κινήσεις μου, τις παρέες μου, ήξερες πού βρισκόμουν και πότε. Είχες γίνει κατά κάποιο τρόπο η σκιά μου, χωρίς εγώ να γνωρίζω φυσικά τίποτα.
Αφού είχες στήσει με περισσή δεξιοτεχνία τον ιστό σου, σαν την καλύτερη υφάντρα, αποφάσισες να κτυπήσεις. Στην αρχή πολύ διακριτικά, πολύ ευγενικά, λεπτεπίλεπτα, μετά έκανες την παρουσία σου πιο αισθητή.

Όσο και αν αντιστάθηκα, κατάφερες να εισβάλλεις στην ζωή μου. Βλέπεις και η καλύτερη άμυνα πέφτει μπροστά στα όμορφα και μεγάλα λόγια.
Τελικά αυτό ήσουν μόνο. Όμορφα και μεγάλα λόγια και μια φούσκα που έσκασε χωρίς να έχει τίποτα μέσα.
Για σένα όμως πάντα θα είμαι το απωθημένο σου…