Άραγε από ποια ηλικία ξέχασες τι θα πει αλήθεια;
Μήπως έζησες σε ένα σπίτι γεμάτο ψέματα;
Πάντα η ίδια δικαιολογία, οι άλλοι φταίνε.
Έχεις φτιάξει έναν κόσμο γεμάτο δικαιολογίες και νομίζεις ότι γύρω σου είναι όλοι χαζοί και πιστεύουν κάθε σου λέξη.
Τύλιξες το ψέμα γύρω σου και νομίζεις ότι κάνεις κάτι καλό και μετά αναρωτιέσαι γιατί έμεινες μόνη. Αυτό που έχεις είναι μοναξιά, δεν είναι μοναχικότητα, είναι μοναξιά από τις επιλογές σου και τις πράξεις σου.

Πάντα σκεφτόμουν πώς μπορείς να κοιτάς τον άλλον στα μάτια, όταν μπροστά του το παίζεις καλός και από πίσω στρίβεις το μαχαίρι σκορπώντας ψέματα εδώ και εκεί. Και όσα πιο πολλά λες, μετά δεν θυμάσαι ούτε ο ίδιος την αλήθεια πια, μπερδεύεις τα λόγια σου, δεν ξέρεις τι είπες και σε ποιον.
Άραγε είναι τόσο ισχυρή τροφή το ψέμα; Μπορείς να γεμίσεις την ζωή σου με ευτυχία, όταν δεν μπορείς να δεις το είδωλό σου στον καθρέφτη;
Εδώ γελάμε, όσα ψέματα κι αν πεις, τον καθρέφτη δεν τον φοβάσαι, γιατί δεν έχεις τσίπα και ντροπή, κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς ίχνος αλήθειας, βλέπεις αυτό που έχεις πλάσει.

Δεν βρίσκεις σύντροφο και αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος, μα πρόλαβες να κάνεις το ψέμα ερωμένη σου, το ερωτεύτηκες το ψέμα που έχει γίνει το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου. Ξέχασες όμως την αλήθεια της δικής σου ζωής, έθρεψες το ψέμα σαν θηρίο που σε τρώει, τώρα νομίζεις ότι όλοι είναι χαζοί, ότι τους κάνεις ότι θέλεις, δεν ξέρεις προφανώς ότι τα ψέματα βγαίνουν αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια, ότι το ψέμα σε πνίγει, σε πάει πίσω και απλά ζεις μια πλάνη που ο ίδιος έχτισες.