Κάθε μέρα μετά τη δουλειά σε περιμένω, σε περιμένω όπως τότε που ερχόσουν, όταν ήμασταν μαζί. Πιστεύω ότι θα έρθεις, πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα μου κάνεις την έκπληξη που περίμενα τόσο καιρό.
Αλλά κάθε βράδυ δεν έρχεσαι κι εγώ μάταια ελπίζω.
Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως δεν θα έρθεις, μάταια εαυτέ μου… Άδικα εαυτέ μου ματαιοπονείς…
Το όνειρο τελειώνει και εγώ ξυπνάω και ζω έναν εφιάλτη.
Ξέρω, ξέρω καλά, ότι δεν αξίζει να σε περιμένω και άδικα να ελπίζω.
Γιατί η ελπίδα τι είναι τελικά; Μια δικαιολογία που δίνουμε στον εαυτό μας για συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Πάντα σε περίμενα κι ας μην ερχόσουν, έτσι ήθελα να ζω τη ζωή μου, τη καθημερινότητά μου. Έχοντας εσένα στο μυαλό μου, να με διεκδικείς να με αναζητάς . Έτσι πορευόμουν, γιατί νόμιζα ότι ήταν καλύτερα να φαντάζομαι ότι σε έχω δίπλα μου κι ας μη σε έχω εντέλει…
Joanna Sou