Άδικα προσπαθείς να με πείσεις τώρα πια. Στην ανάγκη μου δεν ήσουν. Εκεί ήμουν με κάποιους που δεν περίμενα και έχασα εσένα που θεωρούσα τα πάντα. Εκεί βρήκα άλλους και έχασα εσένα. Όμως στάθηκα δυνατή και δεν έχασα εμένα. Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να πεις, δεν θα με κάνει να αλλάξω γνώμη. Πήγαινε στο καλό και άσε με να συνεχίσω. Δεν αισθάνομαι θυμό, μόνο απογοήτευση. Ένα μάθημα παραπάνω και μια ακόμη ουλή στην ψυχή. Άλλο πρόσωπο πίστευα πως είσαι και άλλο βρήκα στην πορεία τελικά. Σε ευχαριστώ για ό,τι ζήσαμε, καιρός να συνεχίσω μόνη.

Αν στα δύσκολά μου δεν ήσουν εκεί, τι να σε κάνω στα εύκολα; Στα δύσκολα χτίζονται οι σχέσεις… Στον πόνο, στην απελπισία, στην λύπη, εκεί θες έναν ώμο για να στηριχτείς. Στην απελπισία, που όλα γύρω σου είναι μαύρα και σκοτεινά θες μια γλυκιά κουβέντα για να γίνει βάλσαμο στην απόγνωση. Στην λύπη θες κάποιον να σου κρατάει το χέρι για να παίρνεις δύναμη και να μην αισθάνεσαι μόνος. Εκεί, στην μοναξιά, μαθαίνεις τους ανθρώπους. Εκεί ξεχωρίζεις με ποιόν θα συνεχίσεις το ταξίδι της ζωής και ποιος θα αποχωρήσει στον επόμενο σταθμό.