Να ‘μαστε πάλι εδώ, στον ίδιο φαύλο κύκλο. Συγγνώμη και τα σχετικά. Πόσες φορές έχω ζήσει το ίδιο σκηνικό; Αξιολύπητο, έτσι;
Εκεί που νομίζεις ότι πας να κουμπώσεις μ’ έναν άνθρωπο, να στην κάνει γυριστή και μετά ν’ αρχίζει τις συγγνώμες.
Δεν βαρεθήκατε τον εαυτό σας θα ‘θελα να ‘ξερα; Πόση πια υποκρισία;
Συνήθιζε να το λέει η μάνα μου… “παιδί μου, από τότε που γεννήθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο”. Κι εγώ απορούσα, γιατί την έχω ιερή λέξη αυτή που δίνει την άφεση και τη συγχώρεση σ’ ό,τι κάνουμε για να πληγώσουμε τον συνάνθρωπό μας.
Τώρα πια, καταλαβαίνω ότι μια συγγνώμη δεν είναι αρκετή όταν έχεις διαλύσει τον άλλον σε κομμάτια. Τι; Να τον ξανασυναρμολογήσεις; Δύσκολη δουλειά φίλε μου. Άστο πάνω μου.
Στέλλα Σωτήρκου
Advertisements