Γιατί ξαναγύρισες; Γύρισες για να με αναστατώσεις; Πάνω που σε ξέχασα, σε έβγαλα από την ζωή μου, σε έβγαλα κι από τη ψυχή μου, γιατί ξαναγύρισες; Για να μου θυμίσεις ότι απλά υπάρχω; Ότι απλά προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια του βασανισμένου μου μυαλού; Γιατί ξαναγύρισες στις μαύρες σκιές του μυαλού μου; Γύρισες για να μου δείξεις ότι δεν έφυγες ποτέ. Απλά μου έδωσες ένα περιθώριο, ένα διάλειμμα να δω πώς είναι μακριά σου.

Η ζωή είναι το απαύγασμα των σκέψεών μας. Κι από σκέψεις ξεχειλίζω, για σένα. Μόνο για σένα. Πάνω όμως που έλεγα ότι τις έθαψα, ίσως και να τις εξαφάνισα, εσύ είσαι πάλι εδώ. Κάνεις την επάνοδό σου με μια νίκη θριαμβευτική. Εντάξει, το καταλάβαμε. Το αντιληφθήκαμε άτιμη σκέψη, ήρθες πάλι. Επέστρεψες στο τόπο του εγκλήματος. Γιατί ξαναγύρισες άτιμη σκέψη μου; Γιατί; Γιατί θέλεις έτσι να με πονάς, να με βασανίζεις; Γιατί με θυμήθηκες πάλι; Ανήθικη και αμαρτωλή σκέψη μου. Δεν σε είχα ανάγκη, εγώ δεν σε γύρεψα ποτέ. Την αγιότητα γύρεψα, την ειρήνη στη ψυχή μου. Μα εσύ πόλεμο γυρεύεις μέσα μου. Με τα άγρια θηρία επιδιώκεις να με βάλεις στην πάλη. Μα δεν θα το επιτρέψω. Δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις τη ψυχή.