Τώρα παίζεις με τα μαλλιά μου, ίσως αύριο με την καρδιά μου. Σήμερα κάνεις όνειρα παρέα με την ψυχή μου, αύριο όμως θα έχεις παίξει με το κορμί μου, τώρα με αντικρίζεις στα μάτια, αύριο θα κοιτάς δειλά στα παπούτσια μου. Δεν θα μείνεις χωρίς τύψεις, αλλά ούτε και θα δώσεις εξηγήσεις. Θα προσπαθήσεις, έτσι απλά να ξεφύγεις σαν κλέφτης ελπίδων που δεν λογαριάζει και παίρνει με το έτσι θέλω, χωρίς να ζητά καμιά άδεια από τον ιδιοκτήτη τους.
Έτσι είσαι, σκορπάς λόγια και υποσχέσεις, πλάθεις φαντασία σε ένα όνειρο που είναι ατέλειωτο και μπορείς να το πετάς στους πέντε ανέμους, όπως και όπου σου αρέσει. Δημιουργείς παραμύθια, αφού άλλωστε έχουμε μάθει να ακούμε και να πιστεύουμε σε έναν κόσμο ανύπαρκτο, ιδανικό, ουτοπικό. Μα δεν υπάρχει παραμύθι, δεν υπάρχει ιδανικός πρίγκηπας και πριγκίπισσα, είμαστε απλοί άνθρωποι που θα πρέπει να κόψουμε το διάβασμα παραμυθιών και να βλέπουμε χαζοχαρούμενες ταινίες με ρομαντικό τέλος κι άκρως μη ρεαλιστικό!
Joanna Sou