Έχτισα τις άμυνές μου, μα στα μάτια σου αντίκρισα τη λάμψη των αστεριών και το φως σου, ξεκλείδωσε την καρδιά μου. Η πανσέληνος ακτινοβολούσε και το χρυσαφί της χρώμα που απλωνόταν πάνω από τη θάλασσα, έγινε το υγρό μας κρεβάτι. Τα λόγια σου έγιναν ασπίδα αγκαλιάς και τα χέρια μου αναζητούσαν το χαμόγελό σου. Με αιχμαλώτισες με ένα σου χάδι. Σε ποθώ… χρειάζομαι την ανάσα σου, να ζωντανέψει το κορμί μου, ο λαιμός μου, να νιώσει το φιλί σου, το στόμα μου να γευτεί τα χείλη σου και οι αναστεναγμοί μας να γίνουν ένα υπό το φως του φεγγαριού.
Αισθάνθηκα τα χείλη σου να αγγίζουν το στήθος μου και η αγάπη μας κορύφωσε τη γεύση των φιλιών μας. Μην πεις τίποτα άλλο, άσε το άγγιγμά σου να γίνει η ευτυχία μου. Οι οργασμοί μας έντονοι σαν τα κύματα της θάλασσας, που χτυπούν τους βράχους. Ψιθυρίζοντάς σου “σ’ αγαπώ”, με κράτησες σφιχτά και το φεγγάρι μας πήρε στην αγκαλιά του. Σ’ αυτό το φεγγαρόφωτο θα σε περιμένω να γεμίζεις τις νύχτες και να φωτίζεις τα όνειρά μου.
Sasa Ken