Ένα ταξίδι μακρινό για τους ονειροπόλους σαν εμάς. Σαν εμένα… ένα ταξίδι ζωής… Ένα ταξίδι να αγαπηθώ, να αγαπηθώ όπως είμαι. Ένα ταξίδι μαζί σου, μακριά από όλα, όλους, μία πληρωμή ζωής. Να αγαπηθώ γιατί το αξίζω. Να βγω από τη λάσπη της κοινωνίας και των μικρών ανθρώπων, των φτωχών μυαλών. Χωρίς ποίηση…. ναι, χωρίς λόγια που δεν καταλαβαίνουμε. Μόνο αληθινά αγγίγματα, χαμόγελα και γέλια. Γιατί όταν γελάς εσύ, γεμίζει όλη η ζωή μου. Ένα ταξίδι μυστικό, κανένας να μην ξέρει! Να συζητάμε σαν πουλιά που βλέπουν μόνο ξαστεριά.

Εσύ μονάχα με καταλαβαίνεις. Δεν είσαι φασαριόζος. Είσαι ο βασιλιάς της καρδιάς μου. Ένα ταξίδι με ουρανό γαλανό και θάλασσες γαλήνιες. Μια πετσέτα καταγής και άγγιγμα ως το πρωί. Η νύχτα κρύβει τις χαρές αυτές που αναζητούμε, μία ησυχία και δύο μιλιές υπόκωφες και σιγανές. Στα χάδια μου, λες, κέρδισες τη δύναμη να αντέχεις. Στα χάδια σου ζω, λέω εγώ… γελάω σαν μικρό παιδί, νιώθω θαρρείς μου χάρισες τον ήλιο. Ένα ταξίδι μακρινό με θέα τον ωκεανό και πρόσωπα αγνώστων… Να απορούν που με κρατάς τόσο σφιχτά δίχως ντροπές και άγχος. Οι ώρες όταν θα περνούν, να μη μας δίνουν πίκρα. Ούτε η πόρτα να χτυπά για κάποιους χωρίς λόγο. Όσα αγκάθια αγγίξαμε, τα δάχτυλα τρυπήσαμε. Τώρα ας γιατρευτούμε. Μην μετανιώσουμε ποτέ που φύγαμε και όπου βγει.