Είναι τρία γράμματα που συχνά θέλουν τόλμη να ειπωθούν. Το “όχι” σε κάποιους βγαίνει εύκολα, χωρίς κανένα δισταγμό ή τύψεις. Σε άλλους, δύσκολα αρθρώνεται. Γιατί ένα “όχι” εμπεριέχει όλες τις ευκαιρίες που ενδεχομένως δραπετεύουν μαζί με το ξεστόμισμα της άρνησης αυτής. Προκαλεί μετέπειτα αναρωτήσεις με πολλά “αν”. Και πολλές φορές συνοδεύεται από ενοχές – για τις πόρτες που έκλεισες, για τους ανθρώπους που ίσως απογοήτευσες, για τα μονοπάτια που επέλεξες να μην ακολουθήσεις.

Το “όχι” όμως αρθρώνεται από την ψυχή. Γιατί για να φτάσεις να το εκφράσεις, σημαίνει ότι κάτι δεν σε ωθεί να πεις το “ναι” αμέσως. Αν η απάντηση σε οποιοδήποτε σου ερώτημα ήταν καταφατική, πολύ απλά δε θα το αναλογιζόσουν τόσο. Σκέψου μόνο πόσο εύκολα αντιδράς θετικά σε κάτι που σε χαροποιεί και αντιθέτως πόσο ζορίζεσαι όταν κάτι δεν σε γεμίζει σιγουριά.