Δεν μπορείς να ζητάς το φως, όταν έχεις σβήσει τον ήλιο. Είχες κάποτε στα χέρια σου την ευτυχία σου. Κάθε φορά σου έλεγα “κράτα την σφιχτά μην μας φύγει” και μου ‘λεγες “μια χαρά είναι όλα”. Σου έλεγα “πρόσεχε, η ευτυχία θέλει και συντήρηση, για να φανεί η ομορφιά, πρέπει ν’ ανοίξεις να μπει φως”. Εσύ έβαλες μαύρες κουρτίνες για να μην μπαίνει ούτε ηλιαχτίδα…
Σου αξίζουν τα σκοτάδια που με τα ίδια σου τα χέρια έχτισες. Έρχεσαι τώρα να μου ζητήσεις κερί να φωτίσεις την ψυχή σου. Εσύ! Ποιος; Εσύ που σου είχα δώσει όλο τον ήλιο μου να σε φωτίζει, που η αγάπη μου ζέσταινε κάθε παγωμένη πλευρά της καρδιάς σου και με μανία έσβηνες την φλόγα για να μην καείς. Μείνε στα σκοτάδια σου λοιπόν και την επόμενη φορά να προσέχεις την ευτυχία σου, να την κρατάς με τα δυο σου χέρια σφιχτά…
Mary R