Κατάλαβα ότι σε ξεπέρασα, όταν η φωνή σου είχε εξασθενήσει μέσα στα αυτιά μου. Κατάλαβα ότι σε ξεπέρασα, όταν το σώμα σου ήταν άγνωστο ακουμπώντας το δικό μου. Κατάλαβα ότι σε ξεπέρασα, όταν το φιλί σου δεν είχε την ίδια γεύση.
Τίποτα δεν είναι ίδιο. Άλλαξες εσύ… Άλλαξα κι εγώ… Η πορεία μου δεν ταίριαξε με την δική σου. Αξίζω τα καλύτερα μου είπες κι έφυγα. Ναι, αξίζω τα καλύτερα. Δεν αξίζω εσένα, δεν αξίζω για εσένα.
Λόγια πολλά. Λόγια παχιά που ειπώθηκαν. Λόγια που δεν αναιρούνται, ούτε διαγράφονται. Καλύτερα μακριά, παρά μαζί και χώρια.
Δεν σε αντέχω άλλο, ξέρεις γιατί; Γιατί σταμάτησα να σε ανέχομαι. Σε ανέχτηκα πολύ, μηδένισα τον εαυτό μου επειδή σ’ αγαπούσα. Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Δεν σε θέλω. Δεν σε θέλω πια. Δεν μπορούμε να βρούμε μια χρυσή τομή, γι’ αυτό καλύτερα να είμαστε εχθροί. Καλύτερα…
Αυτό καταλήγει στο εξής συμπέρασμα. Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να βρουν τρόπους για να είναι μαζί, είναι προτιμότερο να είναι χώρια.
Αυτό κατάλαβα.
Χρυσάνθη Σ.