Είμαι δυνατή. Προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι. Είμαι άτρωτη. Το τέρας των κρίσεων και των προβλημάτων δεν αφήνω να με αγγίξει σε βαθμό που να φαίνονται οι ουλές του στο σώμα μου. Όμως την ψυχή μου την έχω καλά κρυμμένη, βαθιά… Τόσο βαθιά, που κανείς δεν βλέπει τα εκατομμύρια μικρά κομματάκια που σπάω κάθε μέρα. Σπάω και γίνομαι θρύψαλα κάθε φορά που φαίνομαι η δυνατή και η αναίσθητη, κάθε φορά που γίνομαι η ασπίδα για τους άλλους και στο τέλος τι;
Όλοι να σου λένε “τι ανάγκη έχεις εσύ;” ή “εσένα δεν σε φοβάμαι, είσαι δυνατή”. Και όμως μέσα μου έχω σπάσει, είμαι πιο αδύναμη και από φτερό που το σηκώνει ο αέρας και το πετάει με δύναμη πάνω στον τοίχο. Σπάω σαν γυαλί που το ρίχνουν με ορμή στο έδαφος και οι άλλοι συνεχίζουν να βλέπουν την βιτρίνα…
Mary R