Οι Γάλλοι το λένε «το πνεύμα της σκάλας» (l’esprit du escalier). Σημαίνει “η καθυστερημένη αντίδραση”. Είναι όλα αυτά που σε κατακλύζουν σαν χείμαρρος αφού έχει επέλθει ένα συμβάν. Γιατί όταν ήσουν μέσα σε εκείνη τη στιγμή, για κάποιο λόγο είχες παγώσει – ίσως λόγω συναισθηματικής φόρτισης το μυαλό να μην μπορούσε να ξεθολώσει για να  λειτουργήσει σωστά, να μιλήσεις όπως θα έπρεπε, να επιχειρηματολογήσεις λογικά. Μετέπειτα όμως, όταν τα σκέφτεσαι πάλι και περνάνε από το μυαλό σου σαν σκηνές μιας ταινίας όπου δεν ήσουν εσύ πρωταγωνιστής, έρχονται όλα και σε βομβαρδίζουν αλύπητα, γεμίζοντάς σε τύψεις για όσα δεν τόλμησες τότε να πεις. Και μια λέξη στριφογυρίζει αδιάληπτα στο μυαλό σου, αντηχώντας σαν σειρήνα: έπρεπε.