Δεν αγάπησα περισσότερο ανθρώπους στην ζωή μου, πέρα από τους ευαίσθητους ανθρώπους. Αυτούς, που μπαίνουν στην ζωή σαν συνοδοιπόροι και όχι σαν περαστικοί. Αυτούς που η ευαισθησία τους, τους κάνει να σκέφτονται την κάθε τους λέξη και κίνηση, μήπως πληγώσουν άθελά τους, τους άλλους. Που ζητάνε συγγνώμη και λένε παρακαλώ… Η ευαισθησία και η ευγένεια είναι τρόπος ζωής για αυτούς. Η ηρεμία τους βγαίνει στην συμπεριφορά τους και στον τρόπο που βρίσκονται δίπλα στους άλλους. Φιλικοί, καλοσυνάτοι και τρυφεροί. Είναι ήρεμη δύναμη, σαν την ήρεμη θάλασσα όταν καθρεφτίζεται το φεγγάρι μέσα της. Αν κάποια στιγμή έχουν μια δική τους δυσκολία και τους δείξεις ή καταλάβουν ότι τους χρειάζεσαι, θα έρθουν κοντά σου αφήνοντας στην άκρη τα δικά τους πίσω, για να σταθούν στο πλευρό σου!
Όταν θα τους έρθουν τα δύσκολα, μη νομίσεις ότι θα λυγίσουν, γιατί η ευαισθησία τους είναι η δύναμη τους! Ονειροπόλοι και ρομαντικοί, θα οπλιστούν με την θέληση να το ξεπεράσουν κι αυτό το εμπόδιο που μπήκε στο δρόμο τους. Ώρες ώρες χάνονται μέσα στην σιωπή και στην σκέψη τους. Κρατάνε πολλά από αυτά που ακούνε, μα αυτά που τους ακούς να λένε, είναι όταν θέλουν να δώσουν συναίσθημα… Κάτι από αυτούς, να έχεις να θυμάσαι… Αν μπουν στην ζωή σου, κράτα τους σφιχτά μέσα στην αγκαλιά σου, γιατί από αγκαλιές τρέφονται και με αυτές θεριεύουν και πορεύονται!
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella