Τι σημασία σημασία έχει το μέλλον; Εγώ θα μείνω στο παρόν. Τι σημασία έχει η θλίψη; Καρδιά είναι θα ραγίσει. Κάποιες φορές θα πληγωθεί. Γούστο της είναι να σταθεί. Γούστο της αν θα αντέξει. Ίσως και βρει να κρατηθεί. Δεν δύναμαι να κλάψω ξανά. Ήταν πολλά τα δάκρυα για έναν αριστοκράτη. Αποτέλεσε της εποχής εκείνης σάπιο σπόρο αγάπης. Μέχρι που είδα να έρχεσαι. Φτωχή η διαδρομή μου. Μα με ένωσε με το παρόν και όνειρα για δυο ζωές δική μου και δική σου, με χτύπους δένει δύο ψυχές. Στο πάγκο σου κάθομαι! Μου αρέσει να σε κοιτάζω να πουλάς την πραμάτεια σου! Με δύναμη και σθένος.

Δεν νιώθω ντροπή, ούτε οργή για την φτωχή μας τη ζωή. Ταπεινοί και ευλογημένοι χέρι-χέρι περπατάμε. Στο μικρό φτωχόσπιτο, ένα χάδι μια αγκαλιά, μα γελάμε, ξαγρυπνάμε, σαν μικρά παιδιά. Θυμήθηκα μία φράση που μου έλεγε μία σοφή γυναίκα γηραιότερη: κόρη του γυαλιού, να θυμάσαι πως ή θα αγαπηθείς πολύ ή θα μισηθείς. Και τα δύο όμως χωρίς όρια γαλανομάτα μου. Πόσο είχε δίκιο η καλή μου… Αγαπήθηκα όσο δυνατά μισήθηκα. Ένας πόνος ισοδυναμούσε με την τωρινή χαρά μου. Ένα δάκρυ αντισταθμίζει τη γαληνεμένη μου ψυχή πια. Μία απιστία ακόμα κοιτάζει με φθόνο την απόλυτη πίστη, την ασφάλεια και τη σιγουριά μιας αγκαλιάς γεμάτης μοσχοβολιές και γαρδένιες πολλές και μυρωδάτες. Κατάλευκες αγνές μεθυστικές.