Πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή αν κάθε πρωί έβγαινες έξω από το σπίτι σου και κανένας άνθρωπος, καμία συνθήκη δεν αναστάτωνε την ηρεμία σου. Αν κανείς και τίποτα δεν χαλούσε την μέρα σου. Χμ, ωραίος ο ιδεατός κόσμος, μα δυστυχώς δεν υπάρχει… Στις προκλήσεις που περιμένεις, προστίθενται μάλιστα και οι απρόβλεπτες -και καμία φορά αυτές είναι οι πιο επιθετικές. Πριν καν το καταλάβεις, παίρνεις προσωπικά τον προβληματικό χαρακτήρα του απέναντι κι εκείνος αμέσως σε τραβάει μέσα στον βούρκο του. Μπλέκεσαι στην ασχήμια του. Είναι όμως στο χέρι σου να σταθείς για μια στιγμή και ρωτήσεις τον εαυτό σου… “Αξίζει να εμπλακώ;”. Αλήθεια, αξίζει να γίνεις κομμάτι ενός τσίρκου που έστησε ο άλλος;
Κι αυτός ο “άλλος”, έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να είναι ένας άγνωστος γεμάτος αγένεια… Ένας οικείος που στάζει κακεντρέχεια, συνήθως “με το γάντι”… Μπορεί να είναι ο είρωνας, ο χειριστικός, ο μονίμως παρεξηγημένος… Αυτός που τα ξέρει όλα και έχει πάντα δίκιο… Μήπως τελικά να στρίψεις από την άλλη μεριά με συνοπτικές διαδικασίες και λίγα λόγια; Ειδικά αν φαίνεται ότι άκρη δεν θα βγάλεις. Πριν ορμήσεις και σπαταλήσεις την πολύτιμη ενέργειά σου, σκέψου αν έχει νόημα. Αν έχει σημασία για σένα. Κράτα την ενέργειά σου για άτομα που φωτίζουν την ζωή σου. Φύλαγέ την για σημαντικές μάχες και όχι για τυχάρπαστες κοκορομαχίες.
Μην ξεχνάς: Nα διαλέγεις τις μάχες σου…
StavRoula